Muralla de Hadrián

Muralla de Hadrián
	(la) Vallum Aelium
Tipo	sitio arqueolóxico romano
Epónimo	Hadriano
Parte de	Limes Britannicus (en) ; fronteiras do Imperio Romano
Localización
División administrativa	Northumberland, Reino Unido e Cumbria, Reino Unido
	55°01′27″N 2°17′33″O
Composto por	Magna Roman Fort (en) ; Milecastle 4 (en) ; Milecastle 5 (en) ; Hadrian's Wall and vallum and their associated features between Poltross Burn and the River Irthing in wall mile 48 (en) ; milecastles and turrets on the Hadrian's Wall (en) ; Milecastle 3 (en) ; Milecastle 1 (en) ; Milecastle 2 (en) ; Chesters Bridge (en) ; Milecastle 0 (en) ; muralla
Características
Dimensións	mínimo: 3,5 () × 1,8 () m ; máximo: 6 () × 6 () m ;
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural → Europa-América do Norte
Data	1987 (11ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (ii), (iii) e (iv)
Extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade	2005, 2008
Identificador	430-001
Historia
Data de creación ou fundación	122
Cronoloxía
2005, 2008	extensión dun sitio Patrimonio da Humanidade
Actividade
Creador	Hadriano
Operador	English Heritage (pt)
Páxina web	english-heritage.org.uk…

O Muro ou Muralla de Hadrián (en latín: Vallum Hadriani) é unha antiga construción defensiva da illa de Gran Bretaña, erguida entre os anos 122-132 por orde do emperador romano Hadrián para defender o territorio britano sometido, ao sur da muralla, das belicosas tribos dos pictos que se estendían ao norte da mesma, no que chegaría a ser Escocia trala invasión dos escotos provenientes de Irlanda. A muralla tiña como función tamén manter a estabilidade económica e crear condicións de paz na provincia romana de Britania ao sur, así como marcar fisicamente a fronteira do Imperio. Hoxe día aínda subsisten importantes treitos da muralla.

Datos rápidos Tipo, Epónimo ...

Pechar

Este limes fortificado estendíase durante 117 km desde o golfo de Solway, no oeste, ata o esteiro do Tyne no leste, e estaba flanqueado polas poboacións de Pons Aelius (actual Newcastle) e Maglona (Carlisle). A muralla en si estaba construída na súa totalidade con perpiaños, tiña un canto de 2,4 a 3 m e unha altura de entre 3,6 e 4,8 m. Contaba con 14 fortes principais e 80 fortíns que albergaban gornicións en puntos claves de vixilancia, así como un foxo na súa parte setentrional de 10 m e un camiño militar que a percorría polo seu lado meridional. O seu nome úsase en ocasións como sinónimo da fronteira entre Escocia e Inglaterra, aínda que na maioría da súa lonxitude, o muro segue unha liña máis ao sur que a fronteira moderna.

A súa función defensiva foi asumida pola muralla de Antonino, erguida máis ao norte e abandonada tras un breve período de tempo diante da hostilidade dos tribos caledonias, volvendo a muralla de Hadrián a ser o límite setentrional do territorio romano de Britania. Os pictos atravesaron a muralla en tres ocasións, en 197, 296 e 367. Foi reparada e ampliada en 209, durante o reinado de Septimio Severo, e definitivamente abandonada no ano 383.

A UNESCO declarouna Patrimonio da Humanidade en 1987. A "English Heritage", unha organización gobernamental a cargo do contorno histórico de Inglaterra, descríbeo como "o monumento máis importante construído polos romanos en Gran Bretaña".