Mosteiro de Santa María da Armenteira
edificio relixioso na Armenteira, concello de Meis From Wikipedia, the free encyclopedia
O mosteiro de Santa María da Armenteira é un mosteiro románico de transición, ou protogótico, que pertenceu desde a segunda metade do século XII á Orde do Císter. Deste xeito o seu estilo arquitectónico responde aos preceptos do Plano Bernardino baseado na austeridade formal e o rigor funcional. Dende finais do século XX, acolle a unha comunidade de monxas da Orde Cisterciense da Estrita Observancia.
| Mosteiro de Santa María da Armenteira | |
|---|---|
 Fachada da igrexa | |
| País | España |
| Localización | A Armenteira (Meis) |
| Coordenadas | 42°27′47″N 8°44′50″O |
| Páxina web | https://www.monasteriodearmenteira.es/ |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Sitúase na parroquia de Santa María da Armenteira, no concello pontevedrés de Meis.
Historia
 | Por favor, axuda na mellora deste artigo ou sección ampliando a información que achega. Se cadra, podes atopar máis información na páxina de conversa. |
A lenda conta que foi fundado por Santo Ero. Risco recóllea así [1]:
San Ero de Armenteira saíu un día do mosteiro, meditando en cómo serían os goces do ceo; meteuse nunha carballeira e estivo un intre ouvindo cantar un paxariño, que era cousa que non ouvira nunca tan preciosa; estivo unha miguiña embebido naquil cando cheo de delicias e deu volta. Mais cando chegóu, no mosteiro todo era novo pra il, ninguén o coñecía nin sabía dil, a pesares de que aseguraba ter saído aquela mesma mañá, nin il coñecía a ninguén, porque, anque pensaba que non estivera mais do que un instante escoitando ó paxariño, resulta que pasaran trescentos anos.
Castelao utilizou este motivo para o ex libris que debuxou para Filgueira [2].
Fundado, segundo a documentación do Císter en 1162, mantivo unha comunidade cisterciense ata que foi exclaustrado en 1837 no marco da Desamortización de Mendizábal.[3] Logo de máis dun século de abandono, na década de 1960, Carlos del Valle-Inclán, fillo do escritor Ramón del Valle-Inclán, promoveu a asociación "Amigos de Armenteira" que comezou a reconstrución. En 1989, instaláronse nel monxas trapistas procedentes do Mosteiro de Allotz (Navarra). En 2020 contaba con nove relixiosas.[4] Ademais da contemplación, manteñen unha hospedaxe e elaboran produtos de cosmética natural.[5][6]
Descrición
A este estilo corresponden as bóvedas de canón apuntado, as bóvedas de crucería, as distintas alturas das naves. Con eles tamén se mestura un compoñente rexional, a rica tradición e personalidade do románico local convive co racional e austero estilo da orde. O engadido máis importante desta tradición local é un ciborio cuberto con cúpula nervada de arcos cruzados mudéxares sobre trompas, relacionada coa arquitectura hispano-musulmá.
O rosetón e a portada son de trazaría xeométrica.
Recoñécense na súa estrutura distintas campañas construtivas:
Galería de imaxes
- Artigo principal: Galería de imaxes do mosteiro de Santa María da Armenteira.
Rosetón da fachada.
Ábsida.
Pía de auga bendita.
Milagre de Santo Ero.
Mosteiro e freguesía da Armenteira no mapa da xurisdición da Lanzada incluído no Catastro de Ensenada, 1752.
Crenzas e supersticións
No primeiro terzo do século XIV, o abade do mosteiro foi Domingos III. Ó morrer foi enterrado nun sartego no mesmo mosteiro e colleu sona de Corpo Santo.
A tradición conta que aquel que estivera enfermo debía deitarse sobre a lápida e así curaba das súas doenzas. Un frade que escribiu a crónica do mosteiro no século XVII explicou que todo comezou cando un escribán de Raxó (Poio), Gonzalo Pérez, que tiña fortes dores de barriga, deitouse sobre o sartego e quedou durmido. Cando acordou, notou que a dor desaparecera por completo e sentiu un recendo que saía da sepultura.
Cóntase tamén que o sartego tiña un burato á altura da cabeza e que a través del podía sacarse terra. Colocada esta terra sobre a cara ou nunha bolsiña pendurada do pescozo, curaba certas enfermidades [7].
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
