Meiriño mor

Un meiriño mor ou meiriño maior era un cargo da administración rexia medieval con competencias administrativas, económicas, políticas e militares.

Era un cargo de designación real e cabeza nunha zona da administración, exercida a través doutros cargos como os meiriños menores. O meiriño mor era tradicionalmente un posto de confianza que o monarca confiaba a unha persoa nobre era un cargo moi cobizado.

Historia

Na Galiza a organización administrativa é relativamente temperá e estabelecese antes que no resto do reino de Castela, constituíndo desde o inicio unha entidade administrativa separada. O sistema evolucionou ao longo do século XII, substituíndose os anteriores comissa e mandacións por tenzas e os antigos comités (condes) por tenentes ^[1] A primeira persoa á que se lle pode atribuír o carácter de gobernador xeral da Galiza é Raimundo de Borgoña, aínda que pola súa posición e a súa relación co monarca non se corresponde coa figura que estamos a tratar, pero xa en 1245 aparece claramente un funcionario que exerce o cargo.^[2]

As tenzas principais na época eran:

• Trastámara: A provincia da Coruña ao norte do río Tambre;
• Montenegro
• Monterroso
• Sarria
• Lemos
• Turonio: O bispado de Tui
• Limia

Estas divisións non eran permanentes e dependían de quen ocupase o cargo, podéndose agrupar de maneira diversa baixo un mesmo meiriño.

Notas

1. Cristina Jular páxina 59
2. Op. cit. páxina 78

Bibliografía

• Jular Perez-Alfaro, Cristina (1990). Los Adelantados y merinos mayores de León (Siglos XII-XV). León: Universidade. Servizo de Publicacións (en castelán).