From Wikipedia, the free encyclopedia
Un magnetar é unha estrela de neutróns cun campo magnético extremadamente intenso, que emite radiacións electromagnéticas de alta enerxía, como os raios X e os raios gamma. Os astrónomos Robert Duncan e Christopher Thompson postularon a súa existencia en 1992, e na década que seguiu foi aceptada como unha explicación plausible para iniciadores de raios gamma suaves e púlsares X anormais. En 2004 rexistrouse a explosión do magnetar SGR 1806-20: a enerxía liberada afectou á atmosfera superior da Terra cando se atopaba a 50 000 a.l. (o que significa que a explosión tivo lugar hai uns 50 000 anos).
Cando unha supernova se converte nunha estrela de neutróns, a intensidade do seu campo magnético aumenta. Duncan e Thompson calcularon que este, normalmente xa duns 108 tesla, poderían superar en determinadas condicións 1011 tesla (1015 gauss)[1]. Tal estrela magnética chámase entón magnetar.
Estímase que unha de cada 10 000 supernovas dá a luz a un magnetar máis que outra estrela de neutróns ou pulsar. Os requisitos previos son unha rápida rotación e un campo magnético intenso antes da explosión. Este campo magnético sería creado por un xerador eléctrico usando a convección de materia nuclear durante os dez primeiros segundos da vida dunha estrela de neutróns. Se este último xira bastante rápido, as correntes de convección convértense en globais e transferen a súa enerxía ao campo magnético. Cando a rotación é demasiado lenta, as correntes de convección só se forman nas rexións locais.
No 2020, SGR 1935+2154, un magnetar da constelación de Vulpecula (A Raposa) estudada por Integral, deu a clave da asociación entre magnetares e emisións moi intensas e curtas de ondas de radio e raios X.[2]
Ás veces, ocorren nas capas exteriores de magnetares tensións que provocan tremores estelares consistentes nun plasma de elementos pesados (principalmente ferro ). Estas vibracións moi enerxéticas producen refachos de raios X e gamma. Tal estrela chámase soft gamma repeater (SGR), ou soft starter gamma .
Os magnetares teñen un campo magnético moi superior a 10 xigateslas. Este campo magnético sería suficiente para desmagnetizar (e polo tanto inutilizar) todas as tarxetas de crédito da Terra dende a metade da distancia entre ela e a Lúa, e sería fatal a unha distancia de 1 000 km.[3] En comparación, o campo magnético natural da Terra está ao redor de 50 microteslas.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
