Lucretia Mott

Lucretia Mott, nada en Nantucket, Massachusetts o 3 de xaneiro de 1793 e finada en Cheltenham, Pensilvania o 11 de novembro de 1880, foi unha defensora dos dereitos da muller, pioneira dentro do movemento feminista que pasou á historia, entre outros motivos, por participar na organización da Convención de Seneca Falls.

Lucretia Mott

Biografía
Nacemento	3 de xaneiro de 1793 Nantucket, Estados Unidos de América (pt)
Morte	11 de novembro de 1880 (87 anos) Filadelfia, Estados Unidos de América
Causa da morte	pneumonía
Educación	Oakwood Friends School (en)
Actividade
Ocupación	activista polos dereitos das mulleres, mestra, escritora, activista pola paz, abolicionista, predicadora, sufraxista
Familia
Cónxuxe	James Mott
Fillos	Maria Mott, Thomas Mott
Pais	Thomas Coffin   e Anna Folger
Irmáns	Martha Coffin Wright
Parentes	Anna Davis Hallowell, neta Benjamin Franklin, curmán Mayhew Folger, tío materno
Premios
(1983)  National Women's Hall of Fame
Descrito pola fonte	A Woman of the Century (en) , (sec:Lucretia Mott) Obálky knih, American Women Writers

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia cuáquera, sendo a segunda de sete irmáns. Os seus pais eran Thomas Coffin e Anna Folger,^[1] o seu pai era capitán dun baleeiro e a súa nai dirixía a explotación agrícola familiar.

O pensamento cuáquero vai ser determinante na formación das súas ideas, especialmente a igualdade ante Deus que predica devandito movemento relixioso. Ós trece anos, ingresou na "Nine Partners Quaker Boarding School", un colexio cuáquero onde recibiu educación e onde máis tarde exerceu como profesora.^[2]

O 10 de abril de 1812, contraeu matrimonio con James Mott, outro profesor da súa escola,^[3] con quen tivo seis fillos, morrendo o primeiro ós cinco anos. En 1821 o matrimonio trasladouse a Filadelfia e ela foi nomeada predicadora do grupo cuáquero local.

O contexto de loita pola abolición da escravitude nos Estados Unidos e a marxinación da muller en todos os aspectos da vida pública e profesional, marcou o seu pensamento, todo isto, enmarcado na comunidade cuáquera.

Sufría de dispepsia, cousa que non lle impediu levar a cabo o seu labor como activista. Debido ó activismo pola abolición da escravitude do matrimonio Mott, a súa casa converteuse no centro do movemento anti escravista de Filadelfia e nunha etapa do "Ferrocarril subterráneo", unha ruta de escape dos escravos fuxidos.

O 11 de novembro de 1880, á idade de 87 anos, morreu na súa casa de Cheltenham (Pennsylvania) vítima dunha pneumonía. Foi enterrada no cemiterio cuáquero Fairhill, no norte de Filadelfia.