político e compositor cubano From Wikipedia, the free encyclopedia
Juan Almeida Bosque, nado na Habana o 17 de febreiro de 1927[1] e finado o 11 de setembro de 2009,[2] foi un político e compositor cubano.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 17 de febreiro de 1927 A Habana, Cuba |
| Morte | 11 de setembro de 2009 (82 anos) A Habana, Cuba |
| Causa da morte | infarto agudo de miocardio |
| Deputado da Asemblea Nacional do Poder Popular de Cuba | |
| 2 de decembro de 1976 – 11 de setembro de 2009 | |
| Datos persoais | |
| Educación | Universidade da Habana |
| Actividade | |
| Ocupación | político, militar, compositor, poeta |
| Partido político | Partido Comunista de Cuba |
| Carreira militar | |
| Rango militar | commander (en)  |
| Conflito | Revolución cubana |
| Premios | |
   | |
Foi considerado a terceira figura máis importante do poder cubano tras Fidel Castro e o seu irmán Raúl Castro.[3] Membro da loita contra a ditadura de Fulgencio Batista, participou no asalto ao cuartel Moncada en 1953 e dun xeito destacado na loita revolucionaria despois do desembarco do Granma.
Despois do triunfo da Revolución o 1 de xaneiro de 1959, Almeida ocupou numerosos cargos de responsabilidade: membro do Buró Político do Comité Central do Partido Comunista desde a súa fundación en 1965, deputado da Asemblea Nacional e vicepresidente do Consello de Estado, desde a primeira lexislatura. Tamén foi comandante da Revolución e presidente da Asociación de Combatentes da Revolución Cubana.
Na súa faceta de compositor e escritor compuxo máis de 300 cancións e escribiu unha ducia de libros.[4]
Naceu na Habana nunha familia numerosa sendo o segundo de 12 irmáns.[5] Aos 11 anos deixou a escola e fíxose albanel.[6][7] Mentres estudaba Dereito na Universidade da Habana en 1952, fixo amizade co revolucionario Fidel Castro[3] e en marzo dese ano uniuse ao movemento anti-Batista. O 26 de xullo de 1953 participou xunto a Fidel, Raúl Castro, Abel Santamaría e outro cento de revolucionarios no asalto ao cuartel Moncada, en Santiago de Cuba.[7] A operación foi un fracaso: as forzas do ditador Fulgencio Batista repeleron o asalto e moitos dos atacantes foron abatidos, apresados ou torturados. Almeida foi un dos apresados e foi condenado a dez anos de cárcere. Foi internado no presidio Modelo, na Illa de Pinos.[7]
Grazas á presión popular e ás aspiracións políticas de Batista para lexitimar o seu goberno en eleccións populares, en 1955 foi amnistiado xunto aos seus compañeiros. Pola imposibilidade de desenvolver a loita en Cuba, viaxou a México xunto co resto dos moncadistas. Neste exilio político preparouse no manexo de armas e partiu para Cuba no iate Granma en 1956 cun pequeno grupo de expedicionarios.[7] Ao chegar foron atacados polo exército en Alegría de Pío, onde moitos revolucionarios morreron e outros espalláronse. Unha vez que os superviventes dispersos se reuniron e subiron á Sierra Maestra ao mando de Fidel Castro, destacou na loita militar contra o exército, polo que o 27 de febreiro de 1958 foi ascendido a comandante do Exército Rebelde e pasou a dirixir a Columna Santiago de Cuba.
En marzo dese mesmo ano, dirixiu a III Fronte Oriental Dr. Mario Muñoz Monroy, que inicialmente adoptara o nome de III Fronte de Operacións en Sierra Maestra.
Despois do triunfo da Revolución en 1959, ocupou cargos nas Forzas Armadas Revolucionarias (FAR). O 29 de marzo de 1962, Juan Almeida participou como vocal da Corte Revolucionaria presidida polo comandante Augusto Martínez Sánchez, que foi o encargado de procesar aos participantes na frustrada invasión de Baía de Cochinos o 17 de abril de 1961. Este tribunal estaba integrado tamén polos comandantes Guillermo García Frías, Sergio del Valle e Manuel Piñeiro.
Participou na fundación do Partido Comunista de Cuba e entrou a formar parte do seu Comité Central e do Buró Político en outubro de 1965.[7] Foi membro da Asemblea Nacional do Poder Popular dende a primeira lexislatura e vicepresidente do Consello de Estado de Cuba. Foi tamén presidente da dirección nacional da Asociación de Combatentes da Revolución Cubana (ACRC). A ACRC é a organización que rexe o traballo dos veteranos de guerra e dos militares de idade avanzada que se comprometen cos principios do Estado cubano.[5]
O 11 de setembro de 2009 ás 23:30 horas, faleceu por unha parada cardiorrespiratoria aos 82 anos.[2][4] Os seus restos mortais foron enterrados no mausoleo da III Fronte Oriental, en Santiago, xunto con outros loitadores da Revolución cubana.[8]
O seu legado vai máis alá da loita revolucionaria, pois deixou tamén pegada na arte como escritor e como compositor musical. Compuxo máis de trescentas cancións, moitas delas durante o período guerrilleiro, das que fixeron varias producións discográficas, sendo editado o seu primeiro disco en 1959.[9] Algunhas das súas cancións máis populares son Dame un traguito, Esa mujer ou La Lupe, esta última con interpretacións de Amelita Frades e Silvio Rodríguez.[10]
No 40 aniversario do seu ascenso a comandante do Exército Rebelde foi condecorado co título de Heroe da República de Cuba e coa Orde Máximo Gómez de primeiro grao.[5] En 2003, recibiu a Medalla Conmemorativa 50 Aniversario do 26 de Xullo.[11]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
