Intelsat é un provedor intergubernamental de servizos por satélite. Posúe unha das frotas de satélites de comunicacións máis grandes, cuns 50 satélites en propiedade. O primeiro satélite comercial de comunicacións, o Early Bird ou Intelsat 1, lanzado en 1965, pertencía a Intelsat. A empresa entrou en bancarrota en maio de 2020.[1]
Intelsat 1
Intelsat 1, coñecido inicialmente como Early Bird, foi o primeiro satélite de comunicacións comercial. Lanzado o 6 de abril de 1965 mediante un foguete Delta D a unha órbita xeosíncrona, tiña unha masa de 68 kg, forma cilíndrica, estaba recuberto de células solares para producir enerxía e estabilizábase mediante xiro. Foi construído por Hughes Aircraft Company co bus HS-303 e foi posto en servizo comercial o 28 de xuño, comunicando ambos lados do Atlántico. Tiña capacidade para 240 circuítos de telefonía ou un de televisión. Foi posto fóra de servizo en 1969 a pesar de que foi deseñado para unha vida útil de 18 meses.[2][1]
Intelsat 2
Houbo catro satélites da serie Intelsat 2, os tres primeiros coñecidos inicialmente como Blue Bird, Lani Bird e Canary Bird respectivamente. Foron lanzados entre 1966 e 1967, os catro mediante foguetes Delta E1. Foron construídos usando o bus HS-303A e, con 162 kg, eran os satélites de comunicacións máis grandes lanzados ata o momento. Levaban unha antena de deseño avanzado que lles permitía estar en contacto con varias estacións terrestres simultaneamente. Tiñan forma cilíndrica e estabilizábanse mediante xiro[3][1]
Intelsat 3
Lanzáronse oito satélites da serie Intelsat 3, o primeiro non chegando a órbita por un problema no foguete lanzador. Os oito usaron foguetes Delta M para ser lanzados, entre 1968 e 1970. Tiñan unha masa de 293 kg, forma cilíndrica, estabilización mediante xiro e células solares cubrindo a súa superficie. Cada satélite tiña dous transpondedores que lles daban capacidade para transmitir 1500 circuítos telefónicos ou catro de televisión.[4][1]
Intelsat 4
Da serie Intelsat 4 houbo outros oito membros, co sexto chegando a órbita por un problema do foguete lanzador, un Atlas SLV-3D. Os oito foron lanzados entre 1971 e 1975, e non en orde secuencial. Usaban o bus HS-312, tiñan unha masa de 1414 kg, forma cilíndrica, estabilización mediante xiro e células solares cubrindo a súa superficie, cunha capacidade para cursar 6000 chamadas de voz bidireccionais ou transmitir 12 canais de televisión en cor de maneira simultánea.[5][1]
Intelsat 4A
Os seis Intelsat 4A eran unha versión mellorada dos Intelsat 4. Tiñan unha masa de 1515 kg, usaban o bus HS-313, forma cilíndrica, estabilización mediante xiro e células solares cubrindo a súa superficie. Tiñan unha altura total de 7,01 m, un diámetro de 2,38 m e levaban 20 transpondendores en banda C a bordo, catro máis que os Intelsat 4. Todos foron lanzados mediante foguetes Atlas SLV-3D entre 1975 e 1978, co quinto non chegando a órbita por culpa dun fallo do foguete.[6][1]
Intelsat 5
Os nove Intelsat da serie 5 foron os primeiros satélites Intelsat estabilizados nos tres eixos. Para a estabilización usaban volantes de inercia. Tiñan unha masa de 1928 kg e dous paneis solares que xeraban ata 1800 W de potencia. Levaban a bordo 21 transpondedores en banda C e 4 en banda Ku capaces de xestionar 12.000 chamadas e 2 canais de televisión. Foron lanzados entre 1980 e 1984, coa perda da novena unidade por un fallo do foguete lanzador. Con esta serie os satélites tamén empezaron a ser nomeados de maneira alternativa con tres cifras, a primeira sendo a serie e as seguintes o número de satélite dentro da serio, por exemplo Intelsat 501.[7][1]
Intelsat 5A
Os seis Intelsat da serie 5A eran versións melloradas da serie 5 e continuaron a súa numeración. Levaban a bordo máis transpondedores (26 en banda C e 6 en banda Ku), capaces de xestionar 15.000 chamadas e 2 canais de televisión, e tiñan unha masa algo maior (2013 kg). Foron lanzados entre 1985 e 1989, coa perda do Intelsat-5A 14 polo fallo do foguete lanzador. Intelsat-5A 13 acabou sendo coñecido tamén como NSS 513, e o 15 como Columbia 515.[8][1]
Intelsat 6
Houbo cinco satélites Intelsat 6, construídos co bus HS-389 e lanzados entre 1989 e 1991. Foron os satélite de comunicacións máis complexos e masivos do seu tempo, rondando as catro toneladas cada un. No seu deseño participaron, á parte da súa construtora, Hughes Aircraft Company, multitude de empresas internacionais, como British Aerospace, Spar Aerospace Ltd., COM DEV, Thomson Tubes Electroniques, Alcatel Espace, Alenia Spazio, NEC, MBB Dasa e AEG-Telefunken. Levaban a bordo 38 transpondendores en banda C e 10 en banda Ku. Tiñan forma cilíndrica, con 5,3 m de alto (coas antenas recollidas) e 3,6 m de diámetro, estabilizábanse mediante xiro e ían recubertos de células solares que proporcionaban ata 2600 W de potencia. Intelsat-6 3 non chegou á súa órbita definitiva por problemas co foguete lanzador, e en 1992 foi recollido polo transbordador espacial Endeavour para colocarlle un novo foguete propulsor e envialo á súa órbita definitiva.[9][1]
Intelsat K
Intelsat K foi o primeiro satélite con unicamente transpondedores (16) en banda Ku de Intelsat. Foi orixinalmente construído para a empresa GE Americom co nome Satcom K4, pero foi adquirido por Intelsat en 1989 e a súa carga útil reacondicionada. Estaba baseado no bus AS-5000, estabilizábase nos tres eixos e tiña unha masa de 2836 kg, cunha potencia de 4800 W. Posteriormente foi cedido á empresa New Skies e renomeado NSS K. Foi lanzado o 10 de xuño de 1992 mediante un foguete Atlas IIAS.[10][1]
Intelsat 7
Os Intelsat 7 volveron a ser satélites estabilizados nos tres eixos. Usaban o bus SSL-1300, de Space Systems Loral. Tiñan unha masa duns 3600 kg e levaban 26 transpondedores en banda C e 10 en banda Ku. Os seus paneis solares xeraban ata 3600 W de potencia e foron lanzados entre 1993 e 1996.[11][1]
Intelsat 7A
Ao igual que os Intelsat 7, os 7A usaban o bus SSL-1300 pero producían unha maior potencia, ata 4800 W, e tiñan unha masa maior, uns 4180 kg cada unidade. Levaban a bordo catro transpondedores adicionais en banda Ku. Lanzáronse tres unidades entre 1995 e 1996, coa última fallando por un problema co seu foguete lanzador, un Longa Marcha 3B.[12][1]
Intelsat 8
A serie 8 de Intelsat estaba formada por catro unidades. Usaban o bus AS-7000, estaban estabilizados nos tres eixos e tiñan unha masa de 3245 kg. Deseñados para dar unha cobertura maior en banda C, levaban a bordo 38 transpondedores deste tipo e 6 en banda Ku. Todos foron lanzados durante 1997. Intelsat 804 deixou de funcionar en xaneiro de 2005 debido a un problema grave no seu sistema de enerxía. Intelsat 803 foi cedido á operadora New Skies e renomeado NSS 803 en primeiro lugar e logo NSS 5.[13][1]
Intelsat 8A
Os dous Intelsat 8A lanzados usaban tamén o bus AS-7000, ao igual que os Intelsat 8, pero tiñan unha masa lixeiramente maior (3524 kg) e levaban menor cantidade de transpondedores (28 en banda C e 3 en banda Ku). Intelsat 806 foi cedido á operadora New Skies e renomeado NSS 806.[14][1]
Intelsat 9
Os sete Intelsat 9 foron deseñados como melloras da serie Intelsat 7. Usan o bus aumentado SSL-1300HL, cunha maior potencia (máis de 8 kW xerados polos seus paneis solares) e máis cantidade de transpondedores (44 en banda C e 12 en banda Ku). Foron lanzados entre 2001 e 2003.[15][1]
Intelsat 10
Só un dos dous satélites Intelsat 10 planificados (o Intelsat 10-02) chegou a ser lanzado. No seu momento foi o maior satélite de comunicacións lanzado, construído sobre o bus Eurostar-3000 e cunha masa de 5575 kg e 8 kW de potencia proporcionados polos seus paneis solares. Levaba a bordo 45 transpondedores en banda C e 16 en banda Ku. Foi lanzado o 16 de xuño de 2004 mediante un foguete Proton M Briz-M e tamén foi coñecido como Thor 10-02 ao ser a metade dos transpondedores en banda Ky propiedade de Telenor.[16][1]
Intelsat 11
Intelsat 11 foi un satélite construído inicialmente por Orbital Sciences Corporation para PanAmSat Corporation pero que máis tarde pasou a ser propiedade de Intelsat. Baseado no bus Star-2, tiña unha masa de 2491 kg e levaba 18 transpondedores en banda Ku e 16 en C. Foi lanzado o 5 de outubro de 2007 mediante un foguete Ariane 5.[17][1]
Intelsat 12
Intelsat 12 comezou sendo propiedade de Europe Star e chamándose Europe Star 1. Despois foi vendido a PanAmSat, que á súa vez foi comprada por Intelsat, co que o satélite adquiríu o seu nome definitivo. Tiña unha masa de 4167 kg, estaba construído sobre o bus SSL-1300 e tiña 30 transpondedores en banda Ku. Daba cobertura a Europa, a parte sur de África, oriente medio e a India. Foi lanzado o 29 de outubro de 2000 mediante un foguete Ariane 4.[18][1]
Intelsat 13
Intelsat 13, ou Intelsat Americas 13, comezou a súa andaina como EchoStar IX, un satélite pertencente á empresa EchoStar que tamén era coñecido como Telstar 13 por levar parte da carga útil pertencente a Telstar. O satélite foi vendido en xullo de 2003 a Intelsat, que lle cambiou o nome a Intelsat Americas 13 e máis tarde a Galaxy 23. O satélite tiña unha masa de 4737 kg e usaba o bus SSL-1300, con dous transpondedores en banda Ka, 32 en banda Ku e 24 en banda C. Foi lanzado o 8 de agosto de 2003 mediante un foguete Zenit-3SL.[19][1]
Intelsat 14
Intelsat 14 ten unha masa de 5663 kg e usa o bus SSL-1300, con 22 transpondedores en banda Ku e 40 en banda C. Foi lanzado o 23 de novembro de 2009 mediante un foguete Atlas 5 e ten unha vida esperada de 15 anos.[20][1]
Intelsat 15 (JCSat 85) e 16
Intelsat 15 foi construído por Orbital Sciences usando o bus Star-2.4, ten unha masa de 2484 kg e leva a bordo 22 transpondedores en banda Ku. Os seus paneis solares xeran 4,6 kW de potencia e foi lanzado para substituír o Intelsat 709. Cinco dos transpondedores comercialízanse a través da empresa JSAT, polo que o satélite tamén se coñece como JSat 85. Foi lanzado o 30 de novembro de 2009 mediante un foguete Zenit-3SLB. Intelsat 16 usa o mesmo bus e leva 24 transpondedores en banda Ku. Foi lanzado o 12 de febreiro de 2010 mediante un Proton M Briz-M.[21][22][1]
Intelsat 17
Intelsat 17 ten unha masa de 5540 kg e usa o bus SSL-1300 de Space Systems Loral, con 28 transpondedores en banda C e 46 en banda Ku. Foi lanzado para substituír a Intelsat 702 o 26 de novembro de 2010 mediante un foguete Ariane 5.[23][1]
Intelsat 18
Intelsat 18 usa o bus Star-2.4 de Orbita Sciences, ten unha masa de 3200 kg, leva 24 transpondedores en banda C e 12 en banda Ku e os seus paneis xeran 4,9 kW de potencia. Foi lanzado para substituír a Intelsat 701 o 5 de outubro de 2011 mediante un foguete Zenit-3SLB.[24][1]
Intelsat 19 e 20
Intelsat 19 e 20 foron construídos por Space Systems Loral coa súa plataforma SSL-1300. Intelsat 19 ten unha masa de 5600 kg e leva 24 tranpondedores en banda C e 34 en banda Ku, mentres que Intelsat 20 pesa 6094 kg e leva respectivamente 24 e 54 máis un tranpondedor en banda Ka. Foron lanzados respectivamente o 1 de xuño e o 2 de agosto de 2012, o primeiro mediante un Zenit-3SL e o segundo mediante un Ariane 5.[25][26][1]
Intelsat 21
Intelsat 21 foi construído por Boeing co seu bus BSS-702MP. Ten unha masa de 5984 kg e leva a bordo 24 transpondedores en banda C e 36 en banda Ku. Foi lanzado o 19 de agosto de 2012 para substituír a Intelsat 9 mediante un foguete Zenit-3SL.[27][1]
Intelsat 22
Construído tamén por Boeing co bus BSS-702MP, ten unha masa de 6199 kg e leva a bordo 24 transpondedores en banda C, 18 en banda Ku e 18 en UHF. Foi lanzado o 25 de marzo de 2012 mediante un foguete Proton M Briz-M.[28][1]
Intelsat 23
Intelsat 23 foi encargado a Orbital Sciences en decembro de 2009. Usa o bus Star-2.4E e os seus paneis xeran 4,8 kW de potencia. Ten unha masa de 2730 kg e leva a bordo 24 transpondedores en banda C e 15 en banda Ku. Foi lanzado o 14 de outubro de 2012 mediante un foguete Proton M Briz-M.[29][1]
Intelsat 24
Intelsat 24 comezou sendo AMOS 1, un satélite de comunicacións israelí desenvolvido por Israel Aircraft Industries con axuda de DASA e Alcatel Espace para a empresa Spacecom. Foi vendido en 2009 a Intelsat, que lle cambiou o nome por Intelsat 24. O satélite ten 961 kg de masa e leva sete transpondedores en banda Ku. Foi lanzado o 16 de maio de 1996 mediante un foguete Ariane 4.[30][1]
Intelsat 25
Intelsat 25 foi comprado á empresa ProtoStar en outubro de 2009. Previamente denominado ProtoStar 1, o satélite foi construído por Space Systems Loral coa plataforma SSL-1300, tiña unha masa de 4100 kg e levaba a bordo 16 transpondedores en banda Ku e 36 en banda C. Foi lanzado o 7 de xullo de 2008 mediante un Ariane 5.[31][1]
Intelsat 26
Intelsat 26 comezou a súa vida sendo JCSat 4, un satélite da compañía Japan Satellite Systems lanzado o 17 de febreiro de 1997 a bordo dun Atlas IIAS. Foi adquirido por Intelsat a finais de 2009. O satélite ten unha masa de 3105 kg, foi construído por Hughes co bus HS-601 e leva a bordo 12 transpondedores en banda C e 28 en banda Ku.[32][1]
Intelsat 27
Intelsat 27 foi lanzado o 1 de febreiro de 2013 a bordo dun Zenit-3SL, pero non chegou a órbita por un fallo do foguete. O seu cometido era substituír a Intelsat 34.[33][1]
Intelsat 28
Intelsat 28 comezou sendo New Dawn, unha aventura conxunta entre Intelsat e un grupo invertidor de Suráfrica. Foi lanzado o 22 de abril de 2011 mediante un Ariane 5 e levaba 24 transpondedores en banda Ku e 28 en banda C. Unha vez en órbita o satélite foi incapaz de despregar o reflector da súa antena para banda C, recortando á metade as súas prestacións. O mesmo problema xurdiu co reflector da antena en banda Ku, pero o motor deste foi capaz de finalmente poñelo en servizo.[34][1]
Intelsat 29e
Intelsat 29e leva 14 transpondedores en banda C, 56 en Ku e 1 en Ka. Foi construído por Boeing co bus BSS-702MP, ten unha masa de 6552 kg e un tempo de vida estimado de 15 anos. Foi lanzado o 27 de xaneiro de 2016 mediante un foguete Ariane 5 para dar cobertura sobre norteamérica e suramérica. O 7 de abril de 2019 o satélite sufriu un problema no seu sistema de propulsión, causando a interrupción do servizo. Dous días máis tarde o control de terra perdeu contacto co satélite e o 18 de abril Intelsat declarou o satélite perdido. Observacións desde terra mostran que arredor do satélite hai unha nube de restos, polo que se hipotiza cunha explosión debida a un curtocircuíto ou a un impacto dun micrometeorito.[35][1]
Intelsat 30 e 31 (DLA 1 e 2)
Intelsat 30 e 31, tamén coñecidos como DLA 1 e 2, foron construídos por Space Systems Loral co bus SSL-1300. Teñen unha masa duns 6300 kg e 10 transpondedores en banda C e 72 en banda Ku cada un. Emiten para América Latina e foron lanzados o 16 de outubro de 2014 e o 9 de xuño de 2016 mediante un foguete Ariane 5 e un Proton M Briz-M respectivamente.[36][1]
Intelsat 32e
Intelsat 32e, tamén coñecido como Sky-Brasil 1 porque parte da carga útil pertence a esta empresa, é un satélite de 6000 kg de masa con 81 transpondedores en banda Ku e 21 en banda Ka a bordo. Foi construído por EADS Astrium co bus Eurostar-3000X e lanzado o 14 de febreiro de 2017 mediante un Ariane 5.[37][1]
Intelsat 33e
Intelsat 33e foi encargado en maio de 2013 por Intelsat a Boeing. Foi construído usando o bus BSS-702MP, ten unha masa de 6600 kg e leva a bordo varois transpondedores en banda C e Ku. Foi lanzado o 24 de agosto de 2016 xunto con Intelsat 36 mediante un Ariane 5.[38][1]
Intelsat 34
Intelsat 34, tamén coñecido como Hispasat 55W-2 por levar parte da carga útil pertencente a Hispasat, é un satélite de comunicacións de 330 kg lanzado o 20 de agosto de 2015 mediante un foguete Ariane 5. Leva a bordo 24 transpondedores en banda C e 24 en banda Ku.[39][1]
Intelsat 35e
Intelsat 34 foi construído por Boeing co bus BSS-702MP e lanzado o 5 de xullo de 2017 mediante un foguete Falcon 9. Ten unha masa de 6761 kg e leva a bordo varios transpondedores en banda C e Ku.[40][1]
Intelsat 36
Intelsat 36 foi lanzado o 24 de agosto de 2016 mediante un Ariane 5, xunto con Intelsat 33e, para dar servizo á zona de África e o sur de Asia. Foi construído por Space Systems Loral co bus SSL-1300. Ten unha masa de 3253 kg e leva 10 transpondedores en banda C e 30 en banda Ku.[41][1]
Intelsat 37e
Cunha masa de 6438 kg, Intelsat 37e foi lanzado o 29 de setembro de 2017 mediante un Ariane 5. Foi construído por Boeing baixo a plataforma BSS-702MP e leva transpondedores en banda C, Ku e Ka.[42][1]
Intelsat 38 (Azerspace 2)
Intelsat 38 ou Azerspace 2 foi o resultado da colaboración entre Intelsat e a empresa Azercosmos para dar continuidade á cobertura proporcionada por Intelsat 12. Ten unha masa de 3500 e usa o bus SSL-1300.[43][1]
Intelsat 39
Intelsat 39 ten unha masa de 6600, usa o bus SSL-1300 e foi lanzado o 6 de agosto de 2019 a bordo dun Ariane 5 para substituír a Intelsat 902. Usa transpondedores en banda C e Ku para dar servizo a África, Europa, oriente medio e Asia.[44][1]
Intelsat 40e/TEMPO
Intelsat 40e usa o bus SSL-1300 e foi lanzado o 7 de abril de 2023 a bordo dun Falcon 9 para dar servizo a América central e do norte. Leva a bordo transpondedores en banda C, Ka e Ku, ademais da carga útil TEMPO (Tropospheric Emissions: Monitoring of Pollution), un espectrómetro no visible e no ultravioleta para medir a contaminación.[45][1]
Historial de lanzamentos
| Misión[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] | Data de lanzamento[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] | Foguete lanzador[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] | Notas[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] |
|---|---|---|---|
| Intelsat-1 | 6 de abril de 1965 | Delta D | Éxito |
| Intelsat-2 1 | 26 de outubro de 1966 | Delta E1 | Fallo parcial. O satélite non chegou á órbita prevista, aínda que puido funcionar como satélite de comunicacións. |
| Intelsat-2 2 | 11 de xaneiro de 1967 | Delta E1 | Éxito |
| Intelsat-2 3 | 23 de marzo de 1967 | Delta E1 | Éxito |
| Intelsat-2 4 | 28 de setembro de 1967 | Delta E1 | Éxito |
| Intelsat-3 1 | 19 de setembro de 1968 | Delta M | Fallo |
| Intelsat-3 2 | 19 de decembro de 1968 | Delta M | Éxito |
| Intelsat-3 3 | 6 de febreiro de 1969 | Delta M | Éxito |
| Intelsat-3 4 | 22 de maio de 1969 | Delta M | Éxito |
| Intelsat-3 5 | 26 de xullo de 1969 | Delta M | Fallo parcial |
| Intelsat-3 6 | 15 de xaneiro de 1970 | Delta M | Éxito |
| Intelsat-3 7 | 23 de abril de 1970 | Delta M | Éxito |
| Intelsat-3 8 | 23 de xullo de 1970 | Delta M | Éxito |
| Intelsat-4 2 | 26 de xaneiro de 1971 | Atlas SLV3C | Éxito |
| Intelsat-4 3 | 20 de decembro de 1971 | Atlas SLV3C | Éxito |
| Intelsat-4 4 | 23 de xaneiro de 1972 | Atlas SLV3C | Éxito |
| Intelsat-4 5 | 13 de xuño de 1972 | Atlas SLV3C | Éxito |
| Intelsat-4 7 | 23 de agosto de 1973 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4 8 | 21 de novembro de 1974 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4 6 | 20 de febreiro de 1975 | Atlas SLV3D | Fallo |
| Intelsat-4 1 | 22 de maio de 1975 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4A 1 | 26 de setembro de 1975 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4A 2 | 29 de xaneiro de 1976 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4A 4 | 26 de maio de 1977 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4A 5 | 30 de setembro de 1977 | Atlas SLV3D | Fallo |
| Intelsat-4A 3 | 7 de xaneiro de 1978 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-4A 6 | 31 de marzo de 1978 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 2 | 6 de decembro de 1980 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 1 | 23 de maio de 1981 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 3 | 15 de decembro de 1981 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 4 | 5 de marzo de 1982 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 5 | 28 de setembro de 1982 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 6 | 19 de maio de 1983 | Atlas SLV3D | Éxito |
| Intelsat-5 7 | 19 de outubro de 1983 | Ariane 1 | Éxito |
| Intelsat-5 8 | 5 de marzo de 1984 | Ariane 1 | Éxito |
| Intelsat-5 9 | 9 de xuño de 1984 | Atlas G | Fallo |
| Intelsat-5A 10 | 22 de marzo de 1985 | Atlas G | Éxito |
| Intelsat-5A 11 | 30 de xuño de 1985 | Atlas G | Éxito |
| Intelsat-5A 12 | 28 de setembro de 1985 | Atlas G | Éxito |
| Intelsat-5A 14 | 31 de maio de 1986 | Ariane 2 | Fallo |
| Intelsat-5A 1 | 17 de maio de 1988 | Ariane 2 | Éxito |
| Intelsat-5A 15 | 23 de maio de 1981 | Ariane 2 | Éxito |
| Intelsat-6 2 | 27 de outubro de 1989 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat-6 3 | 14 de marzo de 1990 | Titan III | Fallo parcial |
| Intelsat-6 4 | 23 de xuño de 1990 | Titan III | Éxito |
| Intelsat-6 5 | 14 de agosto de 1991 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat-6 1 | 29 de outubro de 1991 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat K | 10 de xuño de 1992 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat-7 1 | 22 de outubro de 1993 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat-7 2 | 17 de xuño de 1994 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat-7 3 | 6 de outubro de 1994 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat-7 4 | 10 de xaneiro de 1995 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat-7 5 | 22 de marzo de 1995 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat 706 | 17 de maio de 1995 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 708 | 14 de febreiro de 1996 | CZ-3B | Fallo |
| Intelsat 707 | 14 de marzo de 1996 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 24 (AMOS 1) | 16 de maio de 1996 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat-7 1 | 15 de xuño de 1996 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 26 | 17 de febreiro de 1997 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat 801 | 1 de marzo de 1997 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 802 | 25 de xuño de 1997 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 803 | 23 de setembro de 1997 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 804 | 22 de decembro de 1997 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 805 | 18 de xuño de 1998 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat 806 | 28 de febreiro de 1998 | Atlas IIAS | Éxito |
| Intelsat 12 | 29 de outubro de 2000 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 901 | 9 de xuño de 2001 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 902 | 30 de agosto de 2001 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 903 | 30 de marzo de 2003 | Proton K/DM-3 | Éxito |
| Intelsat 904 | 23 de febreiro de 2002 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 905 | 5 de xuño de 2002 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 906 | 6 de setembro de 2002 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 907 | 15 de febreiro de 2003 | Ariane 4 | Éxito |
| Intelsat 13 | 8 de agosto de 2003 | Zenit-3SL | Éxito |
| Intelsat 10-02 | 16 de xuño de 2004 | Proton M Briz-M | Éxito |
| Intelsat 11 | 5 de outubro de 2007 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 25 | 7 de xullo de 2008 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 14 | 23 de novembro de 2009 | Atlas 5 | Éxito |
| Intelsat 15 | 30 de novembro de 2009 | Zenit-3SLB | Éxito |
| Intelsat 16 | 12 de febreiro de 2010 | Proton M Briz-M | Éxito |
| Intelsat 17 | 26 de novembro de 2010 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 28 | 22 de abril de 2011 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 18 | 5 de outubro de 2011 | Zenit-3SLB | Éxito |
| Intelsat 22 | 25 de marzo de 2012 | Proton M Briz-M | Éxito |
| Intelsat 19 | 1 de xuño de 2012 | Zenit-3SL | Éxito |
| Intelsat 20 | 2 de agosto de 2012 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 21 | 19 de agosto de 2012 | Zenit-3SL | Éxito |
| Intelsat 23 | 14 de outubro de 2012 | Proton M Briz-M | Éxito |
| Intelsat 27 | 1 de febreiro de 2013 | Zenit-3SL | Fallo |
| Intelsat 30 | 16 de outubro de 2014 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 34 | 20 de agosto de 2015 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 29e | 27 de xaneiro de 2016 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 31 | 9 de xuño de 2016 | Proton M Briz-M | Éxito |
| Intelsat 33e | 24 de agosto de 2016 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 36 | 24 de agosto de 2016 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 32e | 14 de febreiro de 2017 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 35e | 5 de xullo de 2017 | Falcon 9 | Éxito |
| Intelsat 37e | 29 de setembro de 2017 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 38 (Azerspace 2) | 25 de setembro de 2018 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 39 | 6 de agosto de 2019 | Ariane 5 | Éxito |
| Intelsat 40e | 7 de abril de 2023 | Falcon 9 | Éxito |
Notas
Véxase tamén
Ligazóns externas
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
