Inhibidor do activador do plasminóxeno 1
From Wikipedia, the free encyclopedia
O inhibidor do activador do plasminóxeno 1 (PAI-1), tamén chamado inhibidor do activador do plasminóxeno endotelial ou serpina E1 é unha proteína que nos humanos está codificada no xene SERPINE1, situado no cromosoma 7. Ter niveis elevados de PAI-1 é un factor de risco para a trombose e a aterosclerose[1]
| SERPINE1 | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Estruturas dispoñibles | |||
| PDB | Buscar ortólogos: PDBe, RCSB | ||
| Identificadores | |||
| Símbolos | 8583 SERPINE1, PAI, PAI-1, PAI1, PLANH1, serpina familia E membro 1 | ||
| Identificadores externos | |||
| Locus | Cr. 7 q22.1 | ||
| Padrón de expresión de ARNm | |||
 | |||
 | |||
| Máis información | |||
| Ortólogos | |||
| Especies |
| ||
| Entrez |
| ||
| Ensembl |
| ||
| UniProt |
| ||
| RefSeq (ARNm) |
| ||
| RefSeq (proteína) NCBI |
| ||
| Localización (UCSC) |
| ||
| PubMed (Busca) |
| ||
O PAI-1 é un inhibidor de serina proteases (serpina) que funciona como o inhibidor principal do activador do plasminóxeno tisular (tPA) e da uroquinase (uPA), que son os activadores do plasminóxeno e da fibrinólise (destrución fisiolóxica dos coágulos sanguíneos).
Existe outro PAI chamado inhibidor do activador do plasminóxeno 2 (PAI-2), que é segregado pola placenta e só se presenta en cantidades significativas durante o embarazo. Ademais, a protease nexina actúa como inhibidor do tPA e da uroquinase. Porén, o PAI-1 é o principal dos inhibidores dos activadores do plasminóxeno.
Xenética
O xene que codifica o PAI-1 denomínase SERPINE1 e está localizado no cromosoma 7 (7q21.3-q22). É un xene 12,2 kb de longo con 9 exóns, que presenta un polimorfismo común chamado 4G/5G na rexión promotora. O alelo 5G é lixeiramente menos activo transcricionalmente que o 4G.[2]
Función
A principal función do PAI-1 é a inhibición do activador do plasminóxeno uroquinase (uPA) e o activador do plasminóxeno tisular (tPA), encimas responsables da clivaxe do plasminóxeno para formar plasmina. A plasmina media a degradación da matriz extracelular por si soa ou en conxunción con metaloproteinases da matriz. Nesa situación o PAI-1 inhibe a uPA ao unirse ao seu sitio activo, impedindo formación de plasmina. Unha inhibición adicional realízaa o PAI-1 uníndose ao complexo receptor uPA/uPA, o que ten como resultado a súa posterior degradación.[3] Así, pode dicirse que o PAI inhibe as serina proteases tPA e uPA/uroquinase, e, por tanto, é un inhibidor da fibrinólise, o proceso fisiolóxico por medio o que se degradan os coágulos. Ademais, o PAI-1 inhibe a actividade de metaloproteinases da matriz, que xogan un papel crucial na invasión de células malignas pola lámina basal.
O PAI-1 prodúcese principalmente nas células do endotelio (as células que tapizan o interior dos vasos sanguíneos), pero tamén a segregan outro tipo de tecidos, como o tecido adiposo.
Papel en enfermidades
Na deficiencia conxénita de PAI-1 a fibrinólise non é suprimida debidamente, polo que orixina diatese hemorráxica (tendencia ás hemorraxias).
O nivel de PAI-1 está aumentado en varios estados de enfermidade (como en diversos tipos de cancro), e na obesidade e a síndrome metabólica. Foi ligdo a un aumento da aparición da trombose en pacientes con esas condicións.
En condicións inflamatorias nas que a fibrina se deposita nos tecidos, o PAI-1 parece xogar un papel significativo na progresión da fibrose (formación patolóxica de tecido conectivo). Porén, probablemente, os niveis de PAI máis baixos orixinan unha menor supresión da fibrinólise e unha degradación máis rápida da fibrina.
A anxiotensina II incrementa a síntese de PAI-1, polo que acelera o desenvolvemento de aterosclerose.
Farmacoloxía
- A Tiplaxtinina (PAI-039) é unha pequena molécula inhibidora do PAI-1 que está sendo estudada para o seu uso na atenuación da remodelación dos vasos sanguíneos como resultado de hipertensión arterial e activación do sistema renina–anxiotensina.[4]
- A Annonacinona é un inhibidor natural de PAI-1 que se encontra en plantas da familia das Annonaceae.[5]
Interaccións
O inhibidor do activador do plasminóxeno 1 interacciona con ORM1.[6]
Notas
Véxase tamén
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.