Cunegunda de Luxemburgo

Cunegunda de Luxemburgo, nada en Luxemburgo ou no castelo de Gleiberg ca. 975 e finada na Abadía de Kaufungen o 3 de marzo de circa 1040, foi a esposa do emperador Henrique II do Sacro Imperio Romano Xermánico, que, como ela, foi canonizado. É venerada como santa pola igrexa católica.

Cunegunda de Luxemburgo

Biografía
Nacemento	978 County of Luxembourg (en)
Morte	3 de marzo de 1039 (60/61 anos) Kaufungen Abbey, Alemaña (en)
Lugar de sepultura	Catedral de Bamberg (pt)
Raíña
Emperatriz do Sacro Imperio Romano Xermánico
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	monxa cristiá, raíña
Orde relixiosa	Orde de San Bieito
Enaltecemento
1200 - santa, nomeado por Inocencio III
Día de festividade relixiosa	3 de marzo 13 de xullo
Outro
Título	Emperatriz consorte Emperatriz do Sacro Imperio Romano Xermánico
Familia	House of Ardenne (en)
Cónxuxe	Henrique II do Sacro Imperio Romano Xermánico
Pais	Siegfried do Luxemburgo   e Hedwig of Nordgau
Irmáns	Lutgardis of Luxemburg Henrique I do Luxemburgo Frederico do Luxemburgo Theodoric II of Luxemburg Adalbero von Luxemburg Giselbert
Sinatura
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Meyers Konversations-Lexikon, 4ª edición (1885–1890)

Traxectoria

Os seus pais foron Siegfried I, primeiro conde de Luxemburgo (922-998) e Eduvixis de Nordgau (ca. 935-992). En 998 casou con Henrique IV, duque de Baviera, que se converteu en emperador como Henrique II do Sacro Imperio Xermánico. Á morte de Odón III sen herdeiros, Henrique foi coroado rei de Alemaña en 1002 e dous meses despois Cunegunda foi coroada raíña en Paderborn. Segundo unha tradición non confirmada, de acordo co seu marido, fixeron votos de virxindade, polo que non tiveron descendencia. Probabelmente Henrique, ao notar a esterilidade de Cunegunda, non quixo repudiala^[1] polo amor que lle tiña e renunciou a ter fillos para vivir con ela. De aí naceu a crenza de que a falta de descendencia fora voluntaria, facendo unha especie de "matrimonio espiritual".

Foi moi activa en política, asesorando ao seu marido e participando nos consellos do Imperio. En 1014, foi con Henrique II a Roma, onde foron coroados emperadores polo papa Bieito VIII. Cando Henrique morreu en 1024, Cunegunda foi rexente, xunto ao seu irmán, ata que Conrado II foi elixido sucesor.

Xa retirada do goberno, en 1025 retirouse á abadía de Kaufungen, un convento de monxas beneditinas que ela mesma fundara en Kaufungen (Hessen). Morreu alí sobre 1040, sendo enterrada co seu marido na catedral de Bamberg.

Foi canonizada por Inocencio III o 29 de marzo de 1200.

Lendas

Cunegunda adormecera mentres lía a Biblia unha noite; cando espertou estaba rodeada de lapas, xa que a candea prendera nalgunha roupa da habitación. Entón fixo o sinal da cruz e as lapas desapareceron.

Uns cortesáns calumniadores acusárona de conduta escandalosa; ao negalo, quixo someterse a unha ordalía ou xuízo de Deus: pasou camiñando, descalza, sobre uns ferros ardentes, sen sufrir dano ningún, con gran ledicia por parte do seu marido, o emperador^[2].

• 
  Talla en San Maximiliano (Bischofshofen, Salzburgo), 1680.
• 
  Miniatura das Perícopes de Henrique II, copiadas en Reichenau, 1007-1012; enriba, Cristo bendí a Henrique II e Cunegunda,
• 
  Cunegunda facendo caridade, relevo na tumba da catedral de Bamberg.
• 
  Tumba do emperador e Cunegunda na catedral de Bamberg, esculpida en 1499-1513 por Tilman Riemenschneider.

Notas

1. O dereito familiar xermánico permitíalle facelo.
2. "Lives of the Saints: For Every Day of the Year" edited by Rev. Hugo Hoever, S.O.Cist., Ph.D., New York: Catholic Book Publishing Co., (1955), p. 93

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Cunegunda de Luxemburgo

Ligazóns externas

• Catholic-forum.comArquivado 12 de decembro de 2006 en Wayback Machine. Arxivat
• Catholic.com