C2 (complemento)

O compoñente do complemento 2, complemento 2 ou C2 é unha proteína que nos humanos está codificada no xene C2 do cromosoma 6.^[1] A proteína codificada por este xene forma parte da vía clásica do sistema do complemento, actuando como unha serina protease multidominio. A deficiencia de C2 foi asociada con certas doenzas autoinmunes.^[1]

C2
Estruturas dispoñibles
PDB	Buscar ortólogos: PDBe, RCSB  Lista de códigos PDB 2I6S, 3ERB, 2ODQ
Identificadores
Nomenclatura	Outros nomes C2, ARMD14, CO2, compoñente do complemento 2, complemento C2
Símbolos	C2 (HGNC: 1248) C2, ARMD14, CO2
Identificadores externos	OMIM: 613927 MGI: 88226 HomoloGene: 45 EBI: C2 GeneCards: Xene C2 UniProt: C2
Locus	Cr. 6 p21.33
Ontoloxía Xénica Referencias: AmiGO / QuickGO
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies	Humano Rato
Entrez	717 12263
Ensembl	Véxase HS Véxase MM
UniProt	P06681 P21180
RefSeq (ARNm)	NM_000063 NM_013484
RefSeq (proteína) NCBI	NP_000054 NP_038512
Localización (UCSC)	Cr. 6: 31.9 – 31.95 Mb Cr. 17: 35.08 – 35.12 Mb
PubMed (Busca)	717 12263

O sistema do complemento é xerado para regular a autoprotección contra infeccións. O sistema do complemento global está composto por un grupo de proteínas que colaboran na destrución de invasores estraños no corpo. Neste conxunto de reaccións o C2 únese a C4 regulando unha resposta inmune.

Función

Nas vías clásica e da lectina da activación do complemento, para a formación das convertases de C3 e de C5 cómpre a unión de C2 a un C4b activado unido a unha superficie en presenza de Mg²⁺; o complexo C4bC2 resultante é clivado por C1s ou MASP2 orixinando C2a e C2b. Pénsase que a clivaxe de C2 por C1s mentres está unido a C4b ten como resultado a rotación conformacional de C2b, mentres que o fragmento C2a liberado pode reter a maioría da súa estrutura orixinal.

C2b é o fragmento menor encimaticamente activo da convertase de C3 nesta vía, C4b2b (nótese: algunhas fontes refírense agora ao fragmento maior de C2 como C2b, o que fai que a convertase de C3 sexa C4b2b, mentres que as fontes antigas refírense ao fragmento máis grande de C2 como C2a, o que fai que a convertase de C3 sexa C4b2a). O fragmento máis pequeno, C2a (ou C2b, dependendo da fonte) libérase en fase fluída.^[2]

Deficiencia en C2

En Bioloxía Molecular a deficiencia no compoñente 2 é un trastorno que causa un efecto importante no sistema inmune, dando lugar a unha forma de inmunodeficiencia. Este efecto causa unha incapacidade de protexer o corpo contra o invasores alleos. A deficiencia no compoñente do complemento 2 está tamén conectada cun incremento do risco de desenvolver trastornos autoimunes, como unha vaculite sistémica. As deficiencias no complemento son difíciles de comprender debido aos insuficientes ensaios clínicos. Usando ensaios de placa hemolítica, extracción de ARN e análises de blot, vese que a deficiencia do compoñente do complemento 2 é o resultado dunha regulación pretraducional detectada na expresión do xene C2.^[3] Isto detecta unha falta de síntese da proteína C2. Cómpre salientar tamén que a deficiencia en C2 pode ser causada por factores xenéticos e ambientais.

Desenvolvemento de lupus eritematoso sistémico

O compoñente do complemento 2 está asociado cun incremento do risco de desenvolver trastornos autoinmunes, no que as mulleres teñen máis probabilidade de ter lupus eritematoso sistémico. Esta doenza é unha enfermidade autoinmune que causa inflamación e danos nos tecidos e afecta moitas partes do corpo. Pode orixinar cadros leves ou graves e pode causar inflamación de órganos, como articulacións, pel, riles e cerebro.

Tratamento e xestión

As deficiencias no complemento son xestionadas caso por caso con antibióticos e visitas regulares cos inmnólogos. Unha forma de tratar a deficiencia do compoñente do complemento 2 inclúe a substitución do compoñente perdido da fervenza, incluso coa infusión directa da proteína ou por terapia xénica. Os pacientes deberían estar pendente de síntomas de infeccións meningocócicos e recibir as vacinacións de rutina. A vacinación é unha medida preventiva importante para a deficiencia do compoñente do complemento 2.^[4]

Os pacientes fotosensibles con deficiencia de C2 tipo I teñen unha mala prognose. A deficiencia en C2 de tipo I está causada por unha deleción xénica de 28 pares de bases, o que ten como resultado a falta de proteína C2.