O bacelo é o rebento da videira, longo e delgado, do cal agroman as follas, os gabiáns e os acios[1]. Por extensión emprégase o termo noutros cultivos rubideiros coma o kiwi.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Bacelo.
Os bacelos, longos, magros e flexíbeis, que agroman cada ano do toro, levan todas as estruturas de crecemento vexetal da planta, é dicir as follas, os gabiáns, as xemas e as inflorescencias que se converterán en acios de bago unha vez chegadas ao seu punto de madureza.[2]
É sobre os bacelos que se efectúa a poda da videira polo inverno, para limitar o seu crecemento e mellorar a produción cualitativa e cuantitativa das uvas.
Desenvolvemento fenolóxico do bacelo
Desborramento na primavera.
Aparición das follas e inflorescencias.
Medran os bacelos verdes.
Verán: comeza o enxugado dos bacelos.
Bacelos enxugados, con uvas xa madurecidas e prontas para a vendima.
Videiras polo inverno, con bacelos sen podar.
Inverno: bacelos podados en Guyot duplo, con dúas varas.
Bacelos podados en Guyot simple, cunha vara e un polgar.
Primavera: o bacelo do ano anterior xa é unha vara, ou cargador, do que nacen os novos gomos.
Notas
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.