Zona húmida protexida
From Wikipedia, the free encyclopedia
As zonas húmidas protexidas son ecosistemas que teñen auga constantemente ou dun xeito estacional[1] e que polo seu interese de protección e conservación son espazos naturais protexidos. Segundo a Convenio de Ramsar, unha zona húmida é unha «área de marismas, esteiros, foces ou turbeiras, tanto naturais como artificiais, nas que a auga é estática ou flúe, é tanto doce, salobre coma salgada, e áreas nas que a auga mariña en marea baixa non ten unha profundidade maior de seis metros».[2] Agás na Antártida, estas zonas están por todo o planeta e son ecosistemas como os de lagoas e ríos, acuíferos subterráneos, marismas, esteiros, turbeiras, deltas, mangleirais, corais ou encoros construídos, entre outros.[1]
As zonas húmidas máis destacables do planeta, segundo a UNESCO, son Tonlé Sap (Camboxa), Pantanal (Brasil), Lac Saint-Pierre (Canadá), a Ciénaga Grande de Santa Marta (Colombia), Camarga (Francia), a reserva da biosfera de Hara (Irán), o delta do Volga (Rusia), Langebaan (Suráfrica), The Everglades (EEUU) e o delta du Saloum (Senegal).[1]
As zonas húmidas Ramsar supera en 2017 as 2200 e cobren o 2,1% da superficie do planeta.[3] En Galicia hai declarados cinco zonas húmidas de importancia internacional.