emperador romano entre 350 e 356 From Wikipedia, the free encyclopedia
Flavio Vetranio Augusto, tamén denominado Vetranión, ou de xeito incorrecto Vetranio ou Vetriano, foi un militar romano que se converteu en emperador romano no 350, e morreu no 356. Pertenceu ao grupo de emperadores que se catalogan como "usurpadores do trono imperial".
  | |
| Nome orixinal | (la) Vetranio |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | valor descoñecido Mesia |
| Morte | 356 Bursa, Turquía |
| Causa da morte | morte natural |
 Emperador romano | |
| 1 de marzo de 350 (Gregoriano) – 25 de decembro de 350 (Gregoriano) | |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Período de tempo | Imperio Romano |
| Carreira militar | |
| Rango militar | Magister militum |
| Descrito pola fonte | Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Vetranión, naceu na provincia romana de Mesia (actual Serbia)[1] nalgún momento do século III. De moi novo alistouse no exército,[1] onde ascendeu rapidamente até ser nomeado magister militum[2] e posteriormente, gobernador de Iliria onde estivo durante moito tempo, polo emperador Constante.
Durante a diarquía de Constante e Constancio II (augustos ou emperadores da parte occidental e oriental do imperio, respectivamente), Vetranio estaba ao mando das lexións de Iliria e Panonia, cando no 350 Constante foi derrotado e o trono usurpado por Magnencio que se proclamou emperador de Occidente. Aínda que o seu primeiro impulso foi o de escribir a Constancio II para lle garanti-la súa fidelidade e pedir permiso para perseguir e castigar aos rebeldes, foi convencido por Constantina, a irmá máis vella de Constancio e filla de Constantino I, o Grande, para que se proclamara emperador.[3] Probablemente pensaba que Vetranión, considerado un oficial prudente e reputado, podía protexela a ela e a súa familia contra o usurpador mentres Constancio estaba en campaña contra os persas; aínda que autores como Gibbon atribúen a súa ambición a un plan preconcibido.[4] Finalmente, aceptou a púrpura a comezos de marzo de 350 en Sirmium, polo que é considerado un usurpador[5] e, de seguido, cuñou moedas co seu nome e o título de Augusto en lugar do de César.[6] De tódolos xeitos, mandou recado a Constancio de que se subordinaba á súa obediencia.[7] Constancio que estaba en campaña contra os persas e deseaba recobrar a zona occidental en mans de Magnencio, non tivo máis remedio que acepta-la situación[8] e finxiu crer no seu apoio e mandoulle recursos e un diadema.[7] En realidade, a verdadeira importancia da súa pretención ao poder, foi impedir que Magnencio poidera conseguir o apoio das lexións que estaban nos Balcáns e que apoiaron a Vetranión.[9]
A situación complicouse cando Vetranión se uniu a Magnencio e acordaron ofrecer a Constancio unha triarquía a condición do recoñecemento deles dous como augustos, do seu dominio das provincias occidentais e de que deixara as armas. Mais cando Constancio rematou a campaña, foise contra eles, rexeitou as condicións de Magnencio e acordou unha conferencia con Vetranión o 25 de decembro, preto de Sardica (na Mesia superior) para intentar atraelo ao seu bando. Alí, Vetranión, decidiu abdicar do poder que exercera durante pouco menos de dez meses a favor de Constancio,[10] que o tratou con gran consideración e permitiu que se retirara a Prusa ad Olimpum (actual Bursa, Turquía) en Bitinia,[6][11] onde pasou o resto da súa vida, en tranquilidade e profesando a relixión cristiá da que era adepto. Morreu en 356.
| Imperio Romano | ||
|---|---|---|
Segue a: Constante |
Vetranión | Precede a: Constancio II |
| Época da Tetrarquía imperial | ||
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
