Tetrápole siria
From Wikipedia, the free encyclopedia
Tetrápole siria, foi un agrupamento de cidades helenísticas na zona do Mediterráneo oriental, chamado así porque estaba formado por catro cidades principais: Seleucia de Pieria, Antioquía a máis importante e a que tiña o mellor porto e o máis activo, Apamea, base militar e centro de comercio e Laodicea (actual Latakia).[1] Todas elas foron fundadas por Seleuco I Nicátor, o fundador da dinastía seleúcida, quen lles puxo o nome de persoas da súa familia.[2]
A tetrápole siríaca estaba composta por cidades de certa importancia que derivaban a súa importancia das eleccións estratéxicas de Seleuco I trala vitoria sobre Antígono I Monóftalmos no 301 a.C. Mentres Antioquía e Apamea estaban no interior e constituían as fronteiras occidentais do sistema económico-administrativo do estado, Seleucia de Pieria e Laodicea eran cidades marítimas creadas artificialmente na costa non lonxe de Antioquía e Apamea, das que constituían os centros portuarios. Este conxunto urbanístico foi consecuencia directa da situación da época: unha situación politicamente delicada, a pesar de ter fins económicos (Seleuco I quería quitarlle a Exipto o monopolio das vías marítimas), nunha época de inseguridade nas vías de comunicación terrestre que testemuñaba tamén as dificultades do reino seléucida a finais do século IV a.C.[3]