Sentido común
From Wikipedia, the free encyclopedia
Compréndese por sentido común ao decidir usando a lóxica e analizar feitos sen coñecementos.[1] Ao aceptar estes feitos sen argumentos, escapan ao rigor científico e a toda clase de análises.[2] O sentido «común» (a diferenza dos cinco sentidos establecidos), non é parte do cognitivo (natural), senón unha construción social. O sentido común é a antítese ao pensamento crítico.
Sen depender dunha investigación ou estudo, o sentido común é o primeiro dos sentidos internos. Iso non significa que sexa o «bo sentido», «común» a todos os homes, é dicir, a intelixencia na súa actividade espontánea, ou a razón de poder distinguir o verdadeiro do falso.
Aínda que sexa unha acepción corrente, esta asimilación supón un cambio de significación con respecto á doutrina clásica, que configura o sentido común como un sentido, unha función do coñecemento sensible: o seu obxecto non é abstracto e, por tanto, non é unha función intelectual. Na acepción clásica, o sentido común era a reunión das variadas impresións dos sentidos.