Mohenjo-daro
From Wikipedia, the free encyclopedia
Mohenjo-daro (en sindhi: موئن جو دڙو, "Outeiro dos Mortos";[1][2] en urdú: موئن جو دڑو) é un xacemento arqueolóxico na provincia de Sindh, Paquistán. Construído arredor do 2500 a.C., foi un dos maiores asentamentos da antiga civilización do val do Indo e unha das primeiras cidades importantes do mundo, contemporáneas ás civilizacións do antigo Exipto, Mesopotamia, Creta minoica e Norte Chico. Mohenjo-daro foi abandonado no século XIX a.C. cando a civilización do val do Indo diminuíu e o lugar non foi redescuberto ata a década de 1920. Dende entón realizáronse importantes escavacións no lugar da cidade, que foi designada Patrimonio da Humanidade pola UNESCO en 1980.[3] O xacemento está ameazado pola erosión e unha restauración inadecuada.[4]
Ruínas arqueolóxicas de Mohenjo-daro | |
---|---|
Mohenjo-daro | |
Patrimonio da Humanidade - UNESCO | |
País | Paquistán |
Localización | 27°19′45″N 68°08′20″L |
Tipo | Cultural |
Criterios | II, III |
Inscrición | 1980 |
Rexión da UNESCO | Asia |
Identificador | 138 |