Idrimi

Idrimi foi rei de Alalakh sobre o -1480

Idrimi era fillo do rei Ilimilimma de Iamkhad (Khalap ou Alepo) e dunha raíña que era princesa da cidade de Emar. O reino de Ilimilimma abrazaba Alepo, e os estados vasalos de Mukish (Alalakh), Niya e Amae. Algunha cousa que pasou en Alepo ("un feito malvado" di o rei na súa biografía) obrigouno a fuxir a Emar. Os feitos non son explicados, pero é preciso supoñer que se tratou da revolta do seu pai contra o rei Barattarna de Mitanni, que pouco antes lle impoñería a soberanía; o mesmo Idrimi di que os seus antepasados fixeran tratados cos reis hurritas; a súa expulsión implicaría que a revolta foi derrotada e os hurritas se impuxeron. Unhas fontes supoñen a Idrimi e ao seu pai príncipes hurritas rebeldes, pero outros pola contra pensan que xustamente a dinastía foi derrubada pola súa oposición aos hurritas.

Finalmente logrou ser recoñecido como rei de Alalakh como vasalo. O seu reino recibiu o nome de Mushki e dominaba a zona da desembocadura do río Orontes. A capital era Alalakh. Participou nas loitas contra Kizzuwatna.

A súa biografía é coñecida por unha inscrición nunha estatua atopada nas escavacións de Alalakh (hoxe na colección do Museo Británico), que explica que foi expulsado de Alepo (supostamente por Barattarna) coa súa familia. Idrimi foi máis ambicioso que os seus irmáns máis vellos e deixou á familia en seguridade en Emar, colleu o seu cabalo e o carro e saíu para o territorio nómades suteos onde pasou unha noite, e desde alí dirixiuse a Ammia ou Ammija en Canaán, habitada polos habiru (os hebreos ?) onde atopou "nativos do reino do seu pai" que o recoñeceron como o "fillo da súa señor" e convertéronse nos seus servidores. Durante uns sete anos estivo en Ammnia, reunindo experiencia persoal e forzas ao seu carón. Ao ningún de sete anos presaxio ningún de paxaros e ovellas lle fixeron saber que chegara a hora do retorno; construíu algúns barcos nos que concentrou as súas forzas e saíu para Mukish (na desembocadura do Orontes), terra que fora de seu pai. Ao desembarcar atopou xente disposta a unirse á súa causa e que lle ofreceu agasallos e tributos. Sen loita Idrimi apoderouse de Niya, Amae, Mukish e Alalakh. Cando os seus irmáns se decataron, renovaron a amizade con Idrimi (que por causas que non se mencionan na biografía se rompera) e foron residir ao novo reino. Durante sete anos Idrimi combateu con Barattarnas, intentando recuperar Khalap, pero, ao non logralo, enviou un mensaxeiro de nome Anuanda ao rei de Mitanni no cal se chama "rei en cargo de Alalakh" e lembra os servizos anteriores da súa dinastía aos hurritas, pedindo a paz e o recoñecemento do seu dereito a ser rei. Unha vez lle foi recoñecido, foi un leal súbdito do rei hurrita. Fixo un tratado con Pilliya de Kizzuwatna, e entrou a terras hititas, que saqueou: segundo explica destruíu sete cidades^[1] Pasahe, Damarut-re'i, Hulakhkhan, Zise, Ie, Uluzina e Zaruna, sen reacción da parte do rei hitita ("o país de Hatti non foi contra min e eu podía facer o que quería"); o botín foi repartido entre os soldados e auxiliares, e entre os seus irmáns e amigos, e el mesmo recibiu unha parte; despois entrou triunfante en Alalakh. O rei coas riquezas saqueadas aumentou o seu rango e o dos seus (irmáns, familia, garda...); chamou ao país aos nómades suteos e estableceunos alí e embeleceu as cidades e non se descoidou de facer xenerosas ofrendas aos deuses. Reinou uns trinta anos e deixou no trono ao seu fillo Niq-mepa (Addunirari)

Segundo esta historia algúns quixeron ver nos habiru aos hurritas, xa que Idrimi era dunha casa de Emar, cidade gobernada por un hurrita, e, cando foi a Canaán, os habiru (que serían hurritas emigrados ao sur) recoñecérono como o fillo do seu rei.

Notas

1. Michael Heltzer e Edward Lipiński Society and Economy in the Eastern Mediterranean, c. 1500-1000 B.C. Peeters Publishers, 1988, páxina 104