Henoteísmo
From Wikipedia, the free encyclopedia
O henoteísmo ou monolatría é a crenza relixiosa segundo a cal recoñécese a existencia de varios deuses, pero só un deles é suficientemente digno de adoración por parte do fiel.
Historicamente, o henoteísmo apareceu en pobos politeístas que, por certas circunstancias de carácter espiritual, evolucionaron cara ó monoteísmo. Deste xeito o henoteísta non é un politeísta nin un monoteísta en sentido estrito. O henoteísmo comparte co politeísmo a crenza en varios deuses, aínda que non os considera tan dignos de adoración como o deus propio do henoteísta. E comparte co monoteísmo a crenza de que só un único deus é merecedor de adoración, aínda que non nega frontalmente a existencia doutros deuses.