From Wikipedia, the free encyclopedia
François de Montcorbier ou de Loges, chamado François Villon nado en París en 1431 ou 1432 e desaparecido en 1463 foi un poeta francés.
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (fr) François de Montcorbier 1431 París, Francia |
Morte | 1463 (31/32 anos) Francia |
Educación | Universidade de París |
Actividade | |
Campo de traballo | Poesía |
Lugar de traballo | París |
Ocupación | poeta, letrista, escritor |
Obra | |
Obras destacables
| |
Descrito pola fonte | Q17358205 Small Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary (en) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
A súa creación máis célebre é Ballade des pendus, escrita cando esperaba a súa execución na forca.
Os datos sobre a vida de François Villon son incertos: díxose del que era un marxinal e quen tratou de seguir o seu itinerario e estudar a súa obra descríbeno como o máis ilustre e xenuíno precursor da poesía maldita. Foi encarcerado nalgunha ocasión.
Villon naceu en abril de 1431 ou 1432 e, segundo se coñece polos rexistros da universidade da Sorbona e polos arquivos xudiciais, o seu verdadeiro nome foi François de Montcorbier.[1][2] O seu pai, probablemente orixinario dunha aldea da Borgoña, deixou a provincia para establecerse na capital. A súa nai, nacida en Berry ou en Anjou, quedou viúva cando Villon era aínda moi pequeno. Por motivos descoñecidos a nai confioulle o neno ao mestre Guillaume de Villon, cóengo e capelán de Saint-Benoît-le-Bétourné, cuxo apelido adoptou en proba de gratitude. Estudou na facultade de Arte, pero tras obter unha licenciatura, descoida o estudo para correr detrás da aventura.
A partir desta época, a súa vida terá por pano de fondo a guerra dos Cen Anos e o seu cortexo de brutalidades, fame negra e epidemias. Acusado de asasinar o relixioso Philippe Sermoise, o seu rival en amores, foi obrigado a fuxir de París, pero obtivo o perdón en xaneiro de 1456. Pouco despois participa no roubo do Colexio de Navarra.
Entre 1456 e 1461, proseguiu as súas andanzas polo val do Loira, e foi encarcerado no verán de 1461, aínda que liberado algúns meses máis tarde con ocasión dunha visita de Lois XI.
De volta a París, escribiu Le Testament e foi arrestado unha vez máis en 1462. Foi torturado e condenado á forca, mais o xuízo foi casado en apelación en xaneiro de 1463. A pena foi conmutada por dez anos de desterro de París e a partir deste episodio perdeuse o seu rastro.
Villon non renovou a poesía do seu tempo, senón que deu unha nova vida a motivos herdados da cultura medieval que el coñecía á perfección e animounos coa súa propia e orixinal personalidade. Así, deu volta ao ideal cortés, inverteu os valores admitidos celebrando as xentes destinadas ao patíbulo, entregouse á descrición burlesca ou ás bromas subidas de ton, e multiplicou as innovacións na linguaxe. A estreita relación que Villon estableceu entre os sucesos da súa propia vida e a súa poesía levouno a deixar igualmente que a tristeza e a melancolía se apoderasen dos seus versos. Le Testament (1461), que é considerada como a súa obra capital, inscríbese como unha prolongación do Le Lais (1456), ao que se chama comunmente, o "pequeno testamento". Ese longo poema de 2023 versos está marcado pola angustia da morte á que o propio Villon acababa de ser condenado e recorre, cunha singular ambigüidade, a unha mestura de reflexións sobre o tempo, amargas chanzas, invectivas e fervor relixioso. Esta combinación de tons contribúe a dar á obra de Villon unha sinceridade patética que a singulariza respecto da dos seus predecesores.
Villon, ignorado polo seu tempo, foi redescuberto no século XVI antes de que Marot o publicase.
Esta listaxe adoita poñerse en cuestión, aumentada con poemas que pasan a ser considerados da súa autoría e diminuída con outros que deixan de considerarse. As obras que aparecen seguen a cronoloxía estipulada por Gert Pinkernell e parece a máis coherente, aínda que algunhas non están datadas con certeza. Os títulos son os da edición da Livre de Poche Poésies Complètes, editada e comentada por Claude Thiry.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.