Eugène Atget

Eugène Atget
	;
Nome orixinal	(fr) Jean Atget
Biografía
Nacemento	(fr) Jean Eugène Auguste Atget ; 12 de febreiro de 1857 ; Libourne (Francia)
Morte	4 de agosto de 1927 (70 anos); XIV Distrito de París (Francia)
Lugar de sepultura	cemiterio de Bagneux, 4 (valor descoñecido–valor descoñecido)
Outros nomes	Eugène Atget
Actividade
Lugar de traballo	París (1878–1927)
Ocupación	fotógrafo, architectural photographer (en)
Período de actividade	1877 - 1927
Participou en
24 de xuño de 1977	Documenta 6
	foto '37 (en)
Obra
Arquivos en	Institut Français d'Architecture (en) [ 039 Ifa, ATGEU] ;
	Sinatura
Descrito pola fonte	Modern Times: Photography in the 20th Century (en) ; Obálky knih,

Jean Eugène Auguste Atget, nado en Libourne (Xironda) o 12 de febreiro de 1857 e finado en París o 4 de agosto de 1927, foi un fotógrafo francés.

Datos rápidos Nome orixinal, Biografía ...

Pechar

Traxectoria

Logo de traballar en diversos oficios como camareiro ou actor, establécese en París onde se converte en fotógrafo ambulante. Para subsistir dedícase a sacar retratos de persoas na rúa; tamén empeza a crear unha colección propia de fotografías da vida diaria da cidade a principios do século XX. Algúns dos temas máis recorrentes dunha colección que alcanzou máis de 4.000 imaxes son os monumentos, parques, vendedores, prostitutas ou escaparates . A fotógrafa americana Berenice Abbott, asistenta de Man Ray, adquiriu os seus negativos. O museo de monumentos históricos de París conseguiu 2.000 traballos de Adget en 1927.

As súas fotografías son suxestivas e reflicten a vida diaria parisiense, dunha forma espontánea, libre das ataduras doutros movementos máis artísticos. Malia a súa ilustre clientela de artistas (Georges Braque, André Derain, Maurice Utrillo, Mauricio de Vlaminck, André Dunoyer de Segonzac, Moïse Kisling, Tsugouharu Foujita), a situación financeira de Atget é precaria (vivirá durante un tempo so cos ingresos da súa muller), particularmente durante e despois da Primeira guerra mundial, no transcurso da cal cesa progresivamente de fotografar ata os anos 1920.

Ao final da súa vida a súa figura xa era coñecida entre escritores e pintores da época. Os surrealistas gabárono ao veren nas súas imaxes, sobre todo nas figuras reflectidas nas cristaleiras, unha visión natural e pura que suxire algo fantasmal. Aínda así morreu na miseria.

Nos Estados Unidos está considerado como un mestre da fotografía, en Francia vólvese a descubrir a partir dos anos 1980. A Bibliothèque nationale de France (París) deu unha retrospectiva de Atget desde o 27 de marzo ata o primeiro de xullo do 2007.

Galería de imaxes

Músicos nunha rúa de París.
Hotel Thiroux de Montsauge - 1906.
Colonne Moris, Place Saint-Sulpice, Paris, 1910-1911.

Véxase tamén

Bibliografía

Jean-Claude Lemagny, Sylvie Aubenas, Pierre Borhan, Luce Lebart, Atget le pionnier, Marval, 2000 (ISBN 2-86234-298-X).

Sylvie Aubenas, Arbres inédits d'Atget, Marval, 2002.
(en) Clark Worswick, Berenice Abbott and Eugene Atget, Arena, 2002.
Josiane Sartre, Atget. L'art décoratif, 2002 (ISBN 2-08-010790-9).
Le Paris d'Atget, Taschen, coll. « Icons », 2004.
Autour d'Atget ; Beauvais, Actualité des faubourgs, Jean de Calan, Guillaume Le Gall, Imaginayres 2005.
Sylvie Aubenas, Guillaume Le Gall (dir.), Atget : une rétrospective, Hazan, 2007.