Estilo arquitectónico
método especifico da construcción / From Wikipedia, the free encyclopedia
Un estilo arquitectónico é un conxunto de características que fan que un edificio ou outra estrutura sexa notable ou historicamente identificable.[1] É unha subclase de estilo dentro das artes visuais en xeral, e a maioría dos estilos da arquitectura están estreitamente relacionados cun estilo artístico contemporáneo máis amplo. Un estilo pode incluír elementos como a forma, o método e os materiais de construción e o carácter rexional. A maioría da arquitectura pódese clasificar dentro dunha cronoloxía de estilos que cambia co paso do tempo, reflectindo modas, crenzas e relixións cambiantes, ou a aparición de novas ideas, tecnoloxías ou materiais que fan posibles novos estilos.
Os estilos xorden por tanto da historia dunha sociedade. Están documentados na materia de historia da arquitectura. En calquera momento poden estar de moda varios estilos, e cando un estilo cambia adoita facelo gradualmente, a medida que os arquitectos aprenden e se adaptan ás novas ideas. O novo estilo ás veces é só unha rebelión contra un estilo existente, como o posmodernismo ("despois do modernismo"), que no século XXI atopou a súa propia linguaxe e dividiuse nunha serie de estilos que adquiriron outros nomes.
Os estilos arquitectónicos adoitan estenderse a outros lugares, polo que o estilo na súa orixe segue desenvolvéndose de novas formas mentres outros países seguen co seu propio xiro. Por exemplo, as ideas renacentistas xurdiron en Italia ao redor de 1425 e estendéronse por toda Europa durante os seguintes 200 anos, co Renacemento francés, alemán, inglés e español que mostraban o mesmo estilo, mais con características únicas. Un estilo arquitectónico tamén pode estenderse a través do colonialismo, xa sexa por colonias estranxeiras que aprenden do seu país de orixe ou por colonos que se mudan a unha nova terra. Un exemplo son as misións españolas en California, levadas por sacerdotes españois a finais do século XVIII e construídas cun estilo único.
Despois de que un estilo arquitectónico pase de moda, poden producirse rexurdimentos e reinterpretacións. Por exemplo, o clasicismo foi revivido moitas veces e atopou nova vida como o neoclasicismo. Cada vez que se revive, é diferente. O estilo das misións españolas reviviu 100 anos despois como o Mission Revival Style, que axiña evolucionou cara ao Mission Revival Style.
A arquitectura vernácula está considerada por separado. Como a arquitectura vernácula se entende mellor como unha suxestión cultural, escrita en liñas xerais (así como unha teoría e un proceso máis que unha cousa en si mesma), tecnicamente pode abranguer todos os estilos arquitectónicos, ou ningún. En si mesma, a arquitectura vernácula non é un estilo.[2]