Encoro do Neusa

O encoro do Neusa é unha fonte de abastecemento para consumo humano nos acuedutos de Cogua e Zipaquirá. Cumpre a función de controlar as inundacións na sabana de Bogotá mediante o control dos caudais máximos na conca do río Neusa e regulalos durante a tempada seca. O encoro é coñecido polo servizo que presta a Cundinamarca e tamén polo turismo que xera o parque.

Encoro do Neusa.

O parque do encoro do Neusa atópase a unha altura de 3000 msnm con temperaturas medias de 10 °C, esta área presenta dous períodos de inverno, a primeira nos meses de abril, maio e xuño e a segunda nos meses de outubro e novembro .

Dentro da área do parque desenvólvense ambientes especiais para o hábitat de diferentes especies de fauna entre as que se poden atopar borgo, e diferentes especies de animais silvestres, ademais do gran cultivo de troitas que se poden pescar.

Historia

Torre medidora do Neusa.

A construción do encoro comezou como un proxecto de xeración de enerxía eléctrica para os concellos de Zipaquirá, Tocancipá, Gachancipá, Cogua e as salinas de Zipaquirá. Posteriormente, a Concesión Salinas do Banco da República decidiu adiantar un proxecto de aproveitamento múltiple, que comprendía o abastecemento de auga para Bogotá, Zipaquirá e concellos veciños; regulación do río Bogotá e a xeración de enerxía, propósito que foi posteriormente desbotado.

Os estudos do encoro comezaron en agosto de 1948 e a construción das obras comezou en 1949 e rematou nos primeiros meses de 1952. Tanto os estudos como a construción foron executados pola firma norteamericana Winston Brothers & Company. En 1962 o lote foi entregado a CAR para o seu manexo e administración.