From Wikipedia, the free encyclopedia
Bundeswehr (en alemán: [ˈbʊndəsˌveːɐ̯], Defensa Federal) son as Forzas Armadas unificadas de Alemaña e as súas autoridades de administración civil e contratación. Os länder de Alemaña non poden manter as súas propias forzas armadas, xa que a Lei Fundamental de Alemaña estipula que os asuntos de defensa son responsabilidade exclusiva do goberno federal.[1]
| Bundeswehr | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Tipo | forzas armadas e parliamentary army |
| Data de fundación | 12 de novembro de 1955 |
| Eventos/Actividades | sen etiquetar |
| Organización subsidiaria | Marinha Alemã, Luftwaffe, sen etiquetar, sen etiquetar, sen etiquetar, sen etiquetar, sen etiquetar, Fernmeldeaufklärungszentrale Nord, sen etiquetar e sen etiquetar |
| Premios | BigBrotherAwards |
| Sede | Bonn e Berlín |
| País | Alemaña e Alemaña do Oeste |
| Na rede | |
| https://www.bundeswehr.de/ | |
       | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
O lema actual das forzas armadas alemás é " Wir. Dien. Deutschland " ("Nós. Servir. Alemaña"). O lema expresa a propia imaxe de todos os membros das forzas armadas alemás. Segundo o sitio web oficial, "Nós" refírese á convivencia de camaradería establecida na Bundeswehr e ao lugar sólido de todos os seus membros militares e civís na sociedade. "Servir " é o núcleo da autocomprensión da organización. A "Alemaña " representa os valores do Grundgesetz ("Lei básica" - equivalente á constitución en Alemaña) e a protección dos seus cidadáns. [2][3]
En xaneiro de 2014, a Bundeswehr tiña unha forza duns 185.921 soldados activos, o que a convertía na 30ª forza militar máis grande do mundo e a cuarta da Unión Europea, por detrás das Forzas Armadas de Francia, Italia e Reino Unido. Desde o Brexit e a terceira da UE. Ademais, a Bundeswehr conta cuns 144.000 soldados de reserva (2010).
Os gastos de mantemento desta organización representaron en 2011 o 1,3 % do PIB alemán.[4]
Lema
A Bundeswehr divídese nunha parte militar (Streitkräfte) e outra civil, coa administración militar (Wehrverwaltung).
Emprega a uns 183.730 militares (31 de marzo de 2022)[5], co servizo militar suspendido desde 2011. En tempos de paz, a Bundeswehr está dirixida polo ministro de Defensa. Se Alemaña é atacada, o chanceler alemán pasa a ser o xefe da Bundeswehr.
Despois da Segunda guerra mundial, a seguridade de Alemaña quedou en mans das forzas de ocupación, dirixidas polas catro grandes potencias aliadas: os Estados Unidos, o Reino Unido, Francia e a Unión Soviética.[4] A nación non ten un exército permanente desde que a Wehrmacht foi disolta en 1946. Cando se fundou a República Federal de Alemaña en 1949, non tiña exército. O país estaba completamente desmilitarizado e os plans para reconstruír as súas forzas armadas foron prohibidos pola regulación aliada. Mesmo a Policía Federal, unha forza móbil e lixeiramente armada de 10.000 membros, non se formou até 1951.[6]
Houbo discusións a principios dos anos 50 entre o Reino Unido, os Estados Unidos de América e Francia sobre se rearmar a Alemaña Occidental ou non. En particular, Francia foi a principal forza contraria á reconstrución do exército alemán (o país fora invadido por eles unha década antes e tamén na Primeira guerra mundial e na Guerra franco-prusiana no século anterior). Porén, baixo a presión dos estadounidenses, o goberno francés acordou o rearme de Alemaña e a admisión na OTAN.[6]
A medida que aumentaron as tensións entre a Unión Soviética e Occidente, especialmente despois da Guerra de Corea, os argumentos para rearmar o exército alemán gañaron peso. A República Democrática Alemá estaba armada de maneira extraoficial polos rusos, e comezou a crearse un novo exército, dirixido polo chanceler Konrad Adenauer. O nome da nova forza de combate (Bundeswehr) foi unha creación de Hasso von Manteuffel, un antigo xeneral da Wehrmacht e político liberal. A asemblea do país aprobaría o nome.[7]
A Bundeswehr creouse oficialmente o 12 de novembro de 1955, no 200 aniversario de Gerhard von Scharnhorst. Un paso inicial importante para as novas Forzas Armadas foi educar ao pobo que os seus obxectivos eran "defender o Estado democrático", subordinado á dirección política do país.[8] Figuras clave desta reconstrución, como os xenerais Ulrich de Maizière, Graf von Kielmansegg e Graf von Baudissin, subliñaron que o novo exército se basearía nunha estrutura civil-militar.[9]
Despois da sinatura da chamada "Lei Básica da República Federal" en 1955, Alemaña Occidental converteuse oficialmente en membro da OTAN.[10] Un grupo de conselleiros militares estadounidenses axudou na reconstrución e rearme da Bundeswehr. En 1956, reintroduciuse o reclutamento para homes de 18 a 45 anos. En resposta, a Alemaña Oriental comezou a reconstruír abertamente as súas propias forzas armadas, a Nationale Volksarmee (NVA), en 1956, pero o reclutamento alí non foi aprobado até 1962. A Nationale Volksarmee foi disolta oficialmente coa reunificación de Alemaña en 1990. En 2011, a dirección do goberno de coalición de Alemaña acordou suspender o servizo militar obrigatorio a partir do 1 de xullo de 2011. A proposta do ministro de Defensa Karl-Theodor zu Guttenberg foi aceptada durante as conversacións mantidas, a porta pechada, a noite do 9 de decembro de 2012 en Berlín.
Durante a Guerra fría, a Bundeswehr foi a columna vertebral da OTAN en Europa. A súa forza de combate era de 495.000 militares e 170.000 civís. Aínda que o exército era máis pequeno que o de Francia e os Estados Unidos, o historiador John Lewis Gaddis afirmou que a Bundeswehr era "quizais o mellor exército do mundo".[11] Durante ese período, a Bundeswehr non participou en grandes operacións de combate, senón principalmente en misións de adestramento.[12]
Após a reunificación do país en 1990, a Bundeswehr foi reducida a 370.000 efectivos e seguiríase reducindo co paso do tempo. O antigo Exército Nacional Popular (NVA) foi disolto, con partes do seu exército e equipos absorbidos pola Bundeswehr.[13]
Uns 50.000 Volksarmee foron integrados na Bundeswehr o 2 de outubro de 1990. Algúns oficiais (menos que os xenerais e os almirantes) recibiron contratos e soldo limitados. O persoal que prestaba servizo na Bundeswehr, pola súa banda, recibiu novos contratos e patentes, dependendo da súa cualificación e experiencia. En xeral, o proceso de unificación (chamado "Armee der Einheit", ou "Exército de Unidade") foi considerado un éxito.
A reunificación e o final da Guerra fría tamén supuxo unha redución do número de combatentes e equipos nas forzas armadas alemás. Moitos vehículos e avións (a maioría da Alemaña Oriental) foron tirados. Os barcos foron desguazados ou vendidos e moitos soldados foron dados de alta.
Un dos cambios políticos máis recentes e significativos para o exército alemán foi a suspensión do servizo militar obrigatorio[4] para os homes en 2011. Ao ano seguinte, anunciouse que comezaría unha reforma do exército e que acabaría reducindo aínda máis os investimentos e o número de soldados que serven no exército.[14] Até decembro de 2012, o número de soldados das forzas armadas alemás reduciuse a 191.000 (fronte aos 370.000 dúas décadas antes), o que corresponde a unha media de 2,3 soldados por cada mil habitantes.[15] O gasto en defensa en Alemaña ascendeu a 31.550 millóns de euros en 2011, o que corresponde ao 1,2% do PIB do país.[16]
Tanto o número de combatentes como o gasto militar é, en comparación, baixo en comparación con outros países europeos como o Reino Unido e Francia, tendo en conta que o país ten unha poboación maior e aínda unha economía máis próspera. Esta postura é criticada por algúns aliados, como Estados Unidos.[17] [18] [4]
En 2015, no medio das tensións entre a OTAN e Rusia en Europa, Alemaña anunciou que ampliaría o seu orzamento militar. O incremento do gasto sería do 6,2% en cinco anos, o que permitiría ao Ministerio de Defensa mellorar as súas forzas armadas.[19] Entre os obxectivos estaba o plan de ampliar o inventario de tanques a 328, pedir máis de 131 vehículos blindados Boxer MRAV, aumentar a frota de submarinos e desenvolver un novo caza para substituír o Panavia Tornado.[20] [21] [22] O país tamén considerou aumentar a súa forza militar,[23] e en maio de 2016 anunciouse un plan para gastar 130.000 millóns de euros en novos equipos para 2030 e un recrutamento de 7.000 soldados adicionais para 2023 na primeira expansión do exército desde o fin da Guerra fría.[24] [25] En febreiro de 2017, o goberno alemán anunciou outra expansión para aumentar o número de soldados profesionais no exército en 20.000 para 2024.[26]
En 2022, ante a invasión de Ucraína por parte de Rusia, Alemaña anunciou un novo aumento do seu orzamento militar, incluíndo 100.000 millóns de euros en novos investimentos, que incluirían a modernización de inventarios e a adquisición de novos equipos, incluídos avións de combate F-35 para o Forza Aérea.[27]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
