Ataraxia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ataraxia (en grego antigo: Ἀταραξία ataraxia) tradúcese como "ausencia de inquietude/preocupación", "tranquilidade da mente".[1]
Demócrito usou este termo cando afirmou "A felicidade é pracer, benestar, harmonía, simetría e ataraxia", pero foron os epicúreos, os escépticos e os estoicos os que situaron a ataraxia no centro do seu pensamento.[1]
Os estoicos tamén buscaban a tranquilidade mental, e aínda que eles tamén consideraban a ataraxia como desexable e usaban a miúdo o termo, a ataraxia como "ausencia de preocupación" sempre foi o obxectivo dos epicúreos na vida, sendo análogo ao estado de vida que buscaban os sabios estoicos, a saber: apatheia (apatía), "ausencia de paixóns", que non debe confundirse co diagnóstico de apatía no sentido psicolóxico, caracterizado por unha perda de sensibilidade do individuo en relación aos estímulos cotiáns.[2] [3]