Antigüidade tardía

A Antigüidade tardía é o período de transición entre a Idade Antiga e maila Idade Media; as dúas primeiras divisións da periodización tradicional do tempo histórico que se adoitan aplicar á Historia da civilización occidental. Cronoloxicamente abranguería o período que vai dende a crise do século III, que marca o comezo da descomposición da Antigüidade clásica, até a expansión musulmá e a constitución do Imperio Carolinxio (finais do século VIII), procesos que representaron o asentamento definitivo do mundo medieval.

Os favoritos do Emperador Honorio (división definitiva do Imperio Romano entre Oriente e Occidente). Pintura histórica de John William Waterhouse (1883)

Henri Pirenne (Mahoma e Carlomagno) pode considerarse o creador do concepto, ao pór de manifesto o esencial que para a caracterización definitiva de o medieval significaron dous grandes acontecementos: o Imperio de Carlomagno e a chegada do islam a Europa; e os procesos que carrexaron: a ruptura da unidade da conca do Mediterráneo (no económico e no ideolóxico, unha verdadeira fronteira de civilizacións) e o peche en si mesma da Europa Occidental ou Cristiandade latina (previamente separada da Cristiandade oriental do Imperio Bizantino), onde levarán á súa culminación as formas económicas, sociais, políticas e ideolóxicas do que se veu en chamar feudalismo e que se viña desenvolvendo dende o comezo deste período, cincocentos anos antes.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Materia Antigüedad Tardía na Universidade de Sevilla, con bibliografía.