Sighișoara

'S e baile meadhannach eadar Brașov agus Târgu Mureș, ann an cridhe Romàinia a th' ann an Sighișoara (IPA: ˈsiɡiˈʃo̯ara, Ungairis: Segesvár, IPA: ˈʃɛɡɛʃvaːr, Gearmailtis: Schäßburg/Schäsbrich, IPA: ˈʃɛsbʊʁk, Iùdais: שעסבורג). Tha e suidhichte ri taobh na h-Aibhne Târnava Mare, aig 380m os cionn ìre na mara, san t-siorrachd (Romàinis: Județ) Mureș. Tha 28,102 duine a' fuireach ann.^[1]

Sighișoara Segesvár Schäßburg שעסבורג Gearradh-arm no Seula
Suidheachadh
Dùthaich	Romàinia
Ceàrn	Mureș
Co-chomharran	46° 13 14' Tuath 24° 47 30' Ear
Feartan fiosaigeach
Farsaingeachd	113.47 km²
Àireamh-shluaigh	28,102 (2011)
Dlùths	247.66/km²
Àireamh fòn	+40 02 65
Duilleag oifigeil	Duilleag Oifigeil

Eachdraidh

'S ann às an fhacal vár (Gàidhlig: cathair) ann an Ungairis agus ainm seann tuineachadh nan Daci air an robh Sandava s' a tha ainm a' bhaile.^[2] Bhuinneadh an t-àite dhan roinn Ròmanach Dacia. Tha cuid a dhaoine eile dhen bheachd gur ann às an fhacal sechs (Gàidhlig: sia). Chaidh am baile a chlàradh airson a' chiad turais ann an 1191 mar Castrum Sexum agus an uair sin mar Schespurch ann an 1298. Nuair a dh' iarr Rìgh na h-Ungair air na Sagsannaich gun gabhadh iad còmhnaidh ann an Transsilvania anns na meadhannan aoisean, stèidhich iad seachd bailtean daingnichte, Sighișoara nam measg. 'S e an adhbhar a chanar Siebenbürgen (Gàidhlig: seachd caistealan) ri Transsilvania ann an Gearmailtis.^[3] Bhuinneadh am baile dhan Phrionnsalachd Transsilvania bho 1541 gu ruige 1699.^[4] Ghabh am baile ris an Ath-Leasachadh agus na sgrìobh Màrtainn Lùtair ann an 1550.^[5] Thug a' Phlàigh buaidh uabhasach fhèin làidir air Sighișoara san 17mh Linn, nuair a chaochail lrth chuid muinntir a' bhaile. Fhuair Sándor Petőfi, Gaisgeach rèabhlaid na h-Ungaire bàs an seo aig Blàr Segesvár, air 31 an t-Iuchar 1849.^[6] Bhuinneadh am baile dhan Ostair-Ungaire gu ruige 1922, nuair a ghabh Romàinia os làimh e.

Daoine ainmeil

• Vlad Țepeș (1431 - 1476)

Bailtean co-cheangailte

• Baden AG
• Blois
• Dinkelsbühl
• Città di Castello
• Kiskunfélegyháza

Iomraidhean

1. Institutul Național de Statistică.
2. Iorgu Iordan - Dicționar onomastic românesc, Bucharest, 1963.
3. Harald Roth: Kleine Geschichte Siebenbürgens. Böhlau, Köhln/Weimar/Vienna, 2003.
4. Gerald Volkmer, Das Fürstentum Siebenbürgen (1541-1691). Außenpolitik und völkerrechtliche Stellung], Arbeitskreis für Siebenbürgische Landeskunde Heidelberg, 2002.
5. Ulrich Andreas Wien: Siebenbürgen - Pionierregion der Religionsfreiheit: Luther, Honterus und die Wirkungen der Reformation. Schiller Verlag, Sibiu/Bonn, 2017, ISBN 978-3-946954-05-7
6. Illyés Gyula: Sandor Petöfi. Ein Lebensbild. Aus dem Ungarischen übers. von Johanna Till. Aufbau-Verlag, Berlin, 1971, DNB 574115293.