Hy wie troud mei ferpleechkundige Anneke Woudstra (1938-1994) út Akkrum mei wa't er twa bern krige. [1]
Nei in stikmannich baantsjes begûn er yn 1962 as sjoernalist by de Ljouwerter redaksje fan it Het Vrije Volk. Fan 1965 oant 1 maaie 1984 wie er redakteur fan Vrij Nederland. Dêr is er mei ophâlden nei in yntern redaksjekonflikt oer it Heine Easten. Fan 1985 oant 1997 en fan 1999 oant syn dea yn 2002 wie er haadredakteur fan De Groene Amsterdammer. Njonken dat skreau er ek noch kollums foar NRC Handelsblad.
Neist syn krantewurk skreau Van Amerongen boeken oer komponisten, de dichter Heinrich Heine en joadske persoanen en ek de polemyk gie er net út de wei. Hy kombinearre syn grutte erudysje mei in feardige penne, sadat syn wurk tige tagonklik bleau.
Van Amerongen wie yn 1996 ien fan de oprjochters fan it Republikeinsk Genoatskip. Hy stoar mei 60 jier oan de gefolgen fan sloktermkanker. Neidat ek Prins Bernhard stoarn wie, waard postúm in opskuor jaand ynterview publisearre dat er mei de prins hân hie. [2]
Eins zwei drrrei... rechts!: op mars naar het Vierde Rijk? (1967)
De roerige wereld van Pistolen Paul: tien monologen over de smokkel, het zakenleven, het horecabedrijf... (1968) (oer Paul Wilking)
Tegen de revolutie: het evangelie!: het kerkvolk in de Nederlandse politiek, of het einde van een christelijke natie (1972; mei Igor Cornelissen) ISBN 90-6006-150-0
Het gekwelde leven van die snelgeklede, rapgekapte, fraaibesnorde, goedgebekte sherrydrinkers: of, De reclameman tussen kassa, kunst en koning klant (1975) ISBN 90-234-5177-5