Jacques Bloem waard berne as soan fan in boargemaster. Hy debutearre yn 1921 mei de bondel Het verlangen.
Hy wie fan 1926 oant 1932 troud mei de dichteres Clara Eggink. Oan de ein fan syn libben luts sy by him ym om him te fersoargjen.
Bloem (en Clara Eggink) binne te hôf brocht yn Paasloo.
Denkend aan de dood kan ik niet slapen,/ En niet slapend denk ik aan de dood. út Insomnia
Altijd november, altijd regen,/ Altijd dit lege hart, altijd.
Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten,/ Voor de rechtvaardiging van een bestaan.
Domweg gelukkig, in de Dapperstraat.
Voorbij, voorbij, o, en voorgoed voorbij. (tagelyk Bloem's grêfskrift)
Kom, vul de glazen en denk langer niet, eraan hoe snel de onhoudbare tijd ontvliedt. Gistren is dood, morgen nog niet geboren – Wat zou ‘t, als ons vandaag genieten liet?