Loataringen
From Wikipedia, the free encyclopedia
Loataringen (Latyn: Lotharii regnum) wie ien fan de Karolingyske keninkriken nei it ferpartsjen fan it Frankyske Ryk. It omfieme de hjoeddeiske gebieten fan Nederlân, Belgje, Lúksemboarch, Dútslân, bewesten de Ryn en Elsas en Loataringen yn Frankryk. It wie neamd nei kening Lotarius II dy't it gebiet krige nei it ferpartsjen fan it keninkryk Midden-Frânsje fan syn heit Lotarius I yn 855 oan dy syn trije soannen.
Loataringen waard foarme út it yn trijen ferpartsjen fan it keninkryk fan Midden-Frânsje, dy't op syn bart foarme waard mei it ferpartsjen fan it Karolingyske Ryk yn trijen neffens it Ferdrach fan Ferdun yn 843. Skelen tusken East- en West-Frânsje oer Loataringen wie it feit dat it it stamgebiet Austraasje fan de Franken omfieme. Dus besit fan dat gebiet wie in wichtige reden foar harren.