ger
De Wiktionnaire, le dictionnaire libre
ger
ger \ˈɡeːr\ masculin
Ar gerioù eeunañ a gemer eta sterioù disheñvel a-grenn hervez an dro-spered ma veizer ganti anezho.— (Maodez Glanndour, Fetis ha difetis, in Al Liamm, no 7, mars-avril 1948, page 62)
Gwelloc'h e vefe ganin kaout roll ar gerioù rouez a gaver e skridoù evel "Itron Varia Garmez" pe "Youenn vras hag e leue" rak meur a c'her a gaver enno hag a zo dizanav o ster resis.— (M.K., Gerioù brezhonek bev, in Al Liamm, no 11, novembre-décembre 1948, page 59)
― N’out ket den d’az ker, Iwerzhonad brein !— (Jarl Priel, An teirgwern Pembroke, Éditions Al Liamm, 1959, page 79)
Itron ar maner he doa roed he ger d’am mamm e savfe d’ezi un ti nevez pa zimezfe. Derhel a reas d’he ger.— (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, page 73)
Ho ker a roit din eta da ober ar pezh a cʼhoulennan diganeocʼh ?— (Roparz Hemon, Gaovan hag an Den Gwer, eil emb. Levrioù Skol al Louarn (An Here), 1988, page 42)
ger \ˈɡeːr\
ger \ˈɡeːr\ masculin
ger \ˈɡɛːʁ\ masculin (pluriel : geryow \ˈɡeʁjɔʊ\)
ger \Prononciation ?\
Si pa ti li, mon ti’n petet mor dan dezyenm ger mondyal.— (Christian Servina, Aret Devan!, 2004, sekans 11 (scène 11))
ger \Prononciation ?\
ger [Prononciation ?]
Ce mot utilise la notation d’un linguiste car la langue ne dispose pas d’un alphabet officiel.
ger \'ʒeɾ\ (graphie normalisée)
ger \Prononciation ?\ masculin
ger \ˈʤeɾ\
ger