Étymologie
- Du grec ancien κλίτος, klítos (« pente, côte, côté ») avec, pour le nom commun, évolution de sens de « côté, bas-côté » vers « nef latérale, nef ».
Adjectif
κλίτος, klítos \Prononciation ?\
- (Grammaire) Décliné.
- Tο άρθρο, το ουσιαστικό, το επίθετο, η αντωνυμία, το ρήμα και η μετοχή λέγονται κλιτά μέρη του λόγου.
Nom commun
κλίτος, klítos \Prononciation ?\ neutre
- (Architecture) Nef.
- το κλίτος μπροστά από το ιερό το οποίο είναι κάθετο προς τα υπόλοιπα.
Références
- Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (κλίτος)