θρησκεία

Grec

Étymologie

Du grec ancien.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	η	θρησκεία	οι	θρησκείες
Génitif	της	θρησκείας	των	θρησκειών
Accusatif	τη(ν)	θρησκεία	τις	θρησκείες
Vocatif		θρησκεία		θρησκείες

θρησκεία (thriskía) \θɾis.ˈki.a\

1. Religion.

Dérivés

• θρήσκευμα
• θρησκεύω, θρησκευόμενος
• θρησκευτικός, θρησκευτικά
• θρησκευτικότητα
• θρήσκος, θρήσκα

Voir aussi

• Θρησκεία sur l’encyclopédie Wikipédia (en grec) 

Grec ancien

Étymologie

Du verbe θρησκεύω, thrêskeúô (« observer religieusement ») que Julius Pokorny apparente au latin fretus, au sanskrit धर्म, dharma (« loi »)  ^[1].

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	ἡ	θρησκεία	αἱ	θρησκειαι	τὼ	θρησκεία
Vocatif		θρησκεία		θρησκειαι		θρησκεία
Accusatif	τὴν	θρησκείαν	τὰς	θρησκείας	τὼ	θρησκεία
Génitif	τῆς	θρησκείας	τῶν	θρησκεῖῶν	τοῖν	θρησκείαιν
Datif	τῇ	θρησκείᾳ	ταῖς	θρησκείαις	τοῖν	θρησκείαιν

θρησκεία, thrêskeía *\tʰrɛːs.ˈkeː.aː\ féminin

1. Religion, observance religieuse.

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• ^[1] Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage