Alankomaiden kansallislaulu From Wikipedia, the free encyclopedia
Wilhelmus van Nassouwe on Alankomaidenkansallislaulu. Sen nimi lyhennetään usein muotoon Het Wilhelmus. Kappaleen sanoitukset ovat peräisin vuosien 1568 ja 1572 väliseltä ajalta ja sävelmä vuodelta 1574. Tämä tekee laulusta maailman vanhimman kansallislaulun, vaikkakin JapaninKimi ga yon sanoitus on vieläkin vanhempi.[1]
1700-luvulla Wilhelmus van Nassouwesta tuli suosittu Oranian kuningasperheen kannattajien suosima laulu, vaikkei se vielä ollutkaan koko maan kansallislaulu.[2] Huolimatta tästä se oli niin suosittu, että se esitettiin kuningatar Vilhelmiinan kruunajaisissa vuonna 1898.[3] Laulusta tuli Alankomaiden kansallislaulu 10. toukokuuta1932.
Laulu esitetään kansallisissa juhlissa tai urheilutapahtumissa, yleensä vain kerran. Sen tulisi, mikäli mahdollista, olla viimeinen esitetty musiikkikappale. Kun vieraan valtion valtionpäämies tai lähettiläs otetaan vastaan, on Het Wilhelmus lupa soittaa vain, mikäli joku Hollannin kuningasperheen jäsenistä on läsnä.lähde? Tämä sääntö on lähes ainutlaatuinen maailmassa; yleensä kyseisessä tilanteessa soitetaan protokollan mukaan sekä vierailijan että isäntämaan kansallislaulu.
Kappaleen sanoituksissa on kaikkiaan viisitoista säkeistöä. Niistä yleensä lauletaan vain ensimmäinen, juhlallisissa tilaisuuksissa joskus myös kuudes. Kuudennen säkeistön sanat, jotka puhuvat taistelusta tyranniaa vastaan, saivat aikaan sen, että saksalaiset miehittäjät kielsivät laulun 1940. Sanoitus on siitä hämmentävä, että siinä julistetaan isänmaanuskollisuuden lisäksi kunnioitusta Espanjan kuninkaalle (holl."Koning van Hispanje"). Tämä kuvaa hollantilaisten isänmaanystävien ristiriitaisia tunteita Espanjan vastaisen sodan aikana. Yhtäältä he halusivat olla Espanjan kuninkaan, joka oli samalla myös Pyhän saksalais-roomalaisen keisarikunnan vaaleilla valittu ja laillinen keisari, uskollisia alamaisia, toisaalta tämä uskollisuus vei heidät ristiriitaan heidän isänmaanrakkautensa ja protestanttisen uskonsa kanssa.
Ensimmäisen ja kuudennen säkeistön sanat ovat:
Wilhelmus van Nassauwe
ben ik, van Duitsen bloed,
den vaderland getrouwe
blijf ik tot in den dood.
Een Prinse van Oranje
ben ik, vrij onverveerd,
den Koning van Hispanje
heb ik altijd geëerd.
Mijn schild ende betrouwen
zijt Gij, o God mijn Heer,
op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmermeer.
Dat ik doch vroom mag blijven,
uw dienaar t'aller stond,
de tirannie verdrijven
die mij mijn hart doorwondt.
Suorasanainen käännös suomeksi:
Wilhelm nassaulainen
olen minä, ja saksalaista sukua,
isänmaalleni uskollisen pysyn
aina kuolemaani asti.
Olen Oranian prinssi
vapaa ja peloton,
Espanjan kuningasta
olen aina kunnioittanut.
Minun kilpeni ja suojani
olet sinä, Herra, Jumalani.
Sinun edessäsi haluan nöyrtyä,
älä hylkää minua koskaan.
Niin että pysyisin hurskaana
ja palvelisin sinua aina,
ja karkottaisin tyrannian,
joka haavoittaa sydäntäni.
Muiden säkeistöjen sanat hollanniksi:
2.) In Godes vrees te leven
heb ik altijd betracht,
daarom ben ik verdreven,
om land, om luid’ gebracht.
Maar God zal mij regeren
als een goed instrument,
dat ik zal wederkeren
in mijnen regiment.
3.) Lijdt u, mijn onderzaten
die oprecht zijt van aard,
God zal u niet verlaten,
al zijt gij nu bezwaard.
Die vroom begeert te leven,
bidt God nacht ende dag,
dat Hij mij kracht wil geven,
dat ik u helpen mag.
4.) Lijf en goed al te samen
heb ik u niet verschoond,
mijn broeders hoog van namen
hebben 't u ook vertoond:
Graaf Adolf is gebleven
in Friesland in den slag,
zijn ziel in 't eeuwig leven
verwacht den jongsten dag.
5.) Edel en hooggeboren,
van keizerlijken stam,
een vorst des rijks verkoren,
als een vroom christenman,
voor Godes woord geprezen,
heb ik, vrij onversaagd,
als een held zonder vreden
mijn edel bloed gewaagd.
7.) Van al die mij bezwaren
en mijn vervolgers zijn,
mijn God, wil doch bewaren
den trouwen dienaar dijn,
dat zij mij niet verrassen
in hunnen bozen moed,
hun handen niet en wassen
in mijn onschuldig bloed.
8.) Als David moeste vluchten
voor Sauel den tiran,
zo heb ik moeten zuchten
als menig edelman.
Maar God heeft hem verheven,
verlost uit alder nood,
een koninkrijk gegeven
in Israël zeer groot.
9.) Na 't zuur zal ik ontvangen
van God mijn Heer dat zoet,
daarna zo doet verlangen
mijn vorstelijk gemoed:
dat is, dat ik mag sterven
met eren in dat veld,
een eeuwig rijk verwerven
als een getrouwen held.
10.) Niet doet mij meer erbarmen
in mijnen wederspoed
dan dat men ziet verarmen
des Konings landen goed.
Dat u de Spanjaards krenken,
o edel Neerland zoet,
als ik daaraan gedenke,
mijn edel hart dat bloedt.
11.) Als een prins opgezeten
met mijner heires-kracht,
van den tiran vermeten
heb ik den slag verwacht,
die, bij Maastricht begraven,
bevreesde mijn geweld;
mijn ruiters zag men draven
zeer moedig door dat veld.
12.) Zo het den wil des Heren
op dien tijd had geweest,
had ik geern willen keren
van u dit zwaar tempeest.
Maar de Heer van hierboven,
die alle ding regeert,
die men altijd moet loven,
en heeft het niet begeerd.
13.) Zeer christlijk was gedreven
mijn prinselijk gemoed,
standvastig is gebleven
mijn hart in tegenspoed.
Den Heer heb ik gebeden
uit mijnes harten grond,
dat Hij mijn zaak wil redden,
mijn onschuld maken kond.
14.) Oorlof, mijn arme schapen
die zijt in groten nood,
uw herder zal niet slapen,
al zijt gij nu verstrooid.
Tot God wilt u begeven,
zijn heilzaam woord neemt aan,
als vrome christen leven,-
't zal hier haast zijn gedaan.
15.) Voor God wil ik belijden
en zijner groten macht,
dat ik tot genen tijden
den Koning heb veracht,
dan dat ik God den Heere,
der hoogsten Majesteit,
heb moeten obediëren
in der gerechtigheid.
Hymni on akrostikon, mikä tarkoittaa, että säkeistöjen alkukirjaimet muodostavat sanan tai lauseen. Tässä tapauksessa niistä muodostuu nimi Willem van Nazzov, joka on Vilhelm Nassaulaisen yksi kirjoitusmuoto.[2]
Alankomaat
