![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e3/Muscarine.svg/langfa-640px-Muscarine.svg.png&w=640&q=50)
گیرنده استیلکولین موسکارینی
From Wikipedia, the free encyclopedia
گیرندههای استیلکولین موسکارینی (به انگلیسی: Muscarinic acetylcholine receptor)، یا mAChRs، گیرندههای استیلکولین هستند که کمپلکسهای گیرنده جفتشده با پروتئین G را در غشای سلولی نورونهای خاص[1] و سلولهای دیگر تشکیل میدهند. آنها چندین نقش را ایفا میکنند، از جمله به عنوان گیرنده انتهایی اصلی تحریکشده توسط استیل کولین آزاد شده از الیاف پستگانگلیونی در دستگاه عصبی پاراسمپاتیک هستند.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/21/Acetylcholine.svg/220px-Acetylcholine.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e3/Muscarine.svg/320px-Muscarine.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1e/Molecular_structure_of_Atropine.png/640px-Molecular_structure_of_Atropine.png)
گیرندههای موسکارینی به این دلیل با این نام شناخته میشوند که به موسکارین حساس تر از نیکوتین هستند.[2] همتایان آنها گیرندههای نیکوتین استیلکولین (nAChRs)، کانالهای یونی گیرنده هستند که در دستگاه عصبی خودمختار نیز مهم هستند. بسیاری از داروها و مواد دیگر (به عنوان مثال پیلوکارپین و اسکوپولامین) این دو گیرنده مجزا را با عمل به عنوان آگونیست یا آنتاگونیست انتخابی دستکاری میکنند.[3]