![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f1/Gibbon_at_the_Philadelphia_Zoo.jpg/640px-Gibbon_at_the_Philadelphia_Zoo.jpg&w=640&q=50)
میمون درازدست
تیرهای از کپی / From Wikipedia, the free encyclopedia
گیبونها یا درازدستها یک خانواده از کپیها به نام درازدستان یا هیلوباتید (Hylobatidae) هستند. این خانواده بر اساس تعداد کروموزومهای دیپلوئید به چهار سرده تقسیم شدهاست: هیلوبات (۴۴ کروموزوم)، هولوک (۳۸ کروموزوم)، نوماسکوس (۵۲ کروموزوم) و سیامانگ (۵۰ کروموزوم).[2][3] سردهٔ هیلوبات دارای ۹ گونه، سردهٔ هولاک دارای ۳ گونه، سردهٔ نوماسکوس دارای ۷ گونه و سردهٔ سیامانگ دارای ۱ گونه است و این خانواده جمعاً شامل ۲۰ گونه است. گیبونها در مناطق گرمسیری و جنگلهای بارانی زیراستوایی، از شمال شرق هند تا اندونزی و از شمال تا جنوب چین و در جزایر سوماترا، بورنئو و جاوه پراکنده هستند.
گیبونها[1][2] محدودهٔ زمانی: میوسن تا به امروز | |
---|---|
![]() | |
گیبون لار (هیلوبات لار) | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | نخستیسانان |
بالاخانواده: | کپی |
تیره: | درازدستان گری، ۱۸۷۰ |
سرده | |
گیبونها مشهور به «کپیهای کوچکتر» با کپیهای بزرگ (شامپانزه، بونوبو، گوریل، اورانگوتان و انسان) تفاوتهایی دارند. از جمله اینکه به نسبت کوچکترند، دودیسی جنسی کمتری دارند، لانه نمیسازند و در مقایسه با کپیهای بزرگ برخی ویژگیهای ساختار بدنیشان بیشتر به میمونها شباهت دارند. در عین حال گیبونها برخلاف دیگر کپیها همانند انسان روابط جفتی پایدار دارند.
روش حرکت بیشتر و آنها بازوپیمایی است که از شاخهای به شاخهٔ دیگر در فواصلی تا ۱۵ متر تاب میخورند و با سرعت ۵۶ کیلومتر بر ساعت پیش میروند. آنها همچنین قادر به پریدن تا ۸ متر و راه رفتن روی دوپا هستند درحالیکه بازوانشان را برای تعادل بالا نگه میدارند. آنها تند و تیزترین پستانداران درختی غیرپرنده بهشمار میروند.[4]
بسته به جنسیت، رنگ موی گیبون از سیاه تا قهوهای روشن و میان سیاه و سفید متغیر است. معمولاً گیبونهایی که کاملاً سفید باشند کمیاب هستند.