گاهشماری اوستایی نو
From Wikipedia, the free encyclopedia
گاهشماری اوستایی نو یکی از گاهشماریهای رایج در ایران پیش از اسلام بود که جایگزین گاهشماری اوستایی کهن شد. به گفتهٔ محققان این گاهشماری در زمان هخامنشیان رایج شد و آن را متأثر از گاهشماری مصری میدانند. تاریخ رواج آن را ۴۴۱ پیش از میلاد در دوران اردشیر یکم هخامنشی میدانند[1] بنا به قرائن این گاهشماری در دوران اشکانیان هم متداول بود. اما بیشترین اطلاعات پیرامون آن از عهد ساسانی به بعد است.
در زمان ساسانیان این گاهشماری به دو گونهٔ گاهشماری عرفی یا سیار و گاهشماری بهیزکی مرسوم بود.