گالیلئو گالیله
مخترع، فیلسوف، نویسنده، اخترشناس، ریاضیدان، و فیزیکدان ایتالیایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
گالیلئو دی وینچنزو بُونایوتی دِ گالیلِی (ایتالیایی: [ɡaliˈlɛ:o ɡaliˈlɛi]؛ ۱۵ فوریهٔ ۱۵۶۴ – ۸ ژانویهٔ ۱۶۴۲) مشهور به گالیله، اخترشناس، فیزیکدان و مهندس ایتالیایی اهل پیزا بود که برخی نیز او را یک همهچیزدان میدانند.[3]
گالیلئو گالیله | |
---|---|
نام هنگام تولد | گالیلئو دی وینچنزیو پدرت بنایتی دو گالیله[1] |
زادهٔ | ۱۵ فوریهٔ ۱۵۶۴[2] پیزا، دوکنشین فلورانس |
درگذشت | ۸ ژانویهٔ ۱۶۴۲ (۷۷ سال) آرکتری، دوکنشین بزرگ توسکانی |
تحصیلات | دانشگاه پیزا |
شناختهشده برای | دینامیک تحلیلی، نظریه خورشیدمرکزی، سینماتیک، اخترشناسی رصدی |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | اخترشناسی، فیزیک، مهندسی، فلسفه طبیعی، ریاضیات |
محل کار | |
پشتیبانان |
|
راهنمایان دانشگاهی | استیلیو ریچی |
دانشجویان برجسته |
|
امضاء | |
نشان |
گالیله، پدر اخترشناسی رصدی،[4][5][6] پدر روش علمی[7] و پدر علم مدرن لقب یافتهاست.[8]
شهرت گالیله، بیشتر به دفاع علمیاش از مدل کوپرنیک برمیگردد. کوپرنیک، پیشاز گالیله گفته بود که خورشید به گرد زمین نمیچرخد. رد مدل زمینمرکزی کلیسا، که صدها سال همچون سخنی آسمانی تلقی میشد، به محکوم شدن گالیله در دادگاه تفتیش عقاید انجامید؛ و اگر توبه نکرده بود، چهبسا زنده در آتش سوزانده میشد. گالیله با تلسکوپی که خود ساخته بود به رصد آسمانها میپرداخت و جزئیات سطح ماه را میدید و بررسی میکرد. در زمانه او چنین میپنداشتند که برای ادامه حرکت جسم، نیرو لازم نیست اما او با آزمایشی نشان داد که چنین نیست که بعدها به قانون اول نیوتن انجامید.[9]