کیمریها
From Wikipedia, the free encyclopedia
کیمِریها یا سیمِریها یا کیمریان (به یونانی: Κιμμέριοι، در آشوری: Gimirri) مردمان کوچنشین و سوارکار ايرانی تبار[1][2][3] در دوران باستان بودند.
اطلاعات اجمالی صحراگردان, اطلاعات کلی ...
صحراگردان | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
نام قبیله | کیمری |
نامهای دیگر | اسکیت، اشکیدا، اشکودا |
نامهای مشابه | سکایان تیزخئود |
نخستین پیشوا | توشپا |
آخرین پیشوا | سانداک شاترو |
پیشوایان دیگر | توگدامی |
دوران | ۷۰۰ پ.م. |
پایتخت | به سبب متحرک بودن ناشناخته |
سایر اطلاعات | |
شناخته شده | صحراگردان سواره |
محدوده قلمرو | فلات ایران |
شیوه زندگی | ایلیاتی، چادرنشینی |
دیرینگی | هزاره یکم پ.م. |
بستن
در فاصلهٔ قرنهای هشتم و هفتم پ.م. عامل سیاسی جدیدی در آسیای مقدم پدید آمد که تناسب نیروها را سخت دگرگون ساخت. این عامل نوین قبایل سوارکار و صحرا نشین کیمریان و ترریان و اسکیتها بودند که از نواحی کرانهٔ دریای سیاه کوچ کرده و در آسیای غربی نفوذ نمودند.
بر پایه نوشتههای هرودوت خاستگاه اینان شمال قفقاز و دریای سیاه[4] بودهاست و میان سدههای سده هشتم و سده هفتم (پیش از میلاد) پیش از زایش مسیح، در آن سامان میزیستهاند. بر پایه نوشتههای آشوری کیمریها از مردمی ایرانیزبان بودند.[5]