![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/95/Armenian_Apostolic_Church_logo.svg/langfa-640px-Armenian_Apostolic_Church_logo.svg.png&w=640&q=50)
کلیسای حواری ارمنی
کلیسای ملی ارمنستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
کلیسای حواری ارمنی یا به اختصار کلیسای ارمنی (به ارمنی: Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի) یک کلیسای قومی، مختص ارمنیهاست و اعضای این کلیسا تنها افرادی هستند که با هویت ارمنی متولد شدهاند. کلیسای ارمنی گاهی با نام کلیسای گریگوری بهکار میرود و علت آن رسمیت یافتن آن در ارمنستان توسط گریگور روشنگر میباشد و گاهی ارمنیها خود را لوساوُرچاکان مینامند، یعنی متعلق به کلیسای گریگور لوساوُریچ که اصولاً صحیح نیست زیرا نام کلیسای ارمنی همانگونه که در بالا ذکر شد کلیسای حواریون ارمنی میباشد.
![]() | لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکیپدیا نیست. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/95/Armenian_Apostolic_Church_logo.svg/320px-Armenian_Apostolic_Church_logo.svg.png)
![]() کلیسای حواری ارمنی Armenian Apostolic Church Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի | |
---|---|
Հայ Առաքելական Եկեղեցի | |
![]() کلیسای جامع اچمیادزین، کلیسای مادر کلیسای حواری ارمنی | |
طبقهبندی | ارتدوکسی مشرقی |
سیاست | اپیسکوپلین |
رهبر | جاثلیق تمام ارمنیان گارگین دوم |
منطقه | ارمنستان، جماعت ارمنیان پراکنده |
زبان | ارمنی کلاسیک |
مقرها | کلیسای جامع اچمیادزین، Mother See of Holy Etchmiadzin, واغارشاپات، ارمنستان |
بنیانگذار | گریگور روشنگر حواری ناتانائیل و تادئوس از طریق خلافت رسولی، توسط سنت |
خاستگاه | ح. سده ۱ میلادی |
انشقاق از | پاتریارک قسطنطنیه در شورای دوم دوین (۵۵۴)[1] |
اعضا | ۹٬۰۰۰٬۰۰۰ (خود اظهاری)[2] |
وبگاه رسمی |
اکثر مردم ارمنی پیرو این کلیسا هستند و گروهی اقلیت در کلیساهای دیگر شرکت دارند: کلیسای کاتولیک از سده ۱۷م. کلیسای ارمنیهای پروتستان یا کلیسای انجیلی ارمنی، کلیسای آدونتیستهای ارمنی (یا شنبه داران)، ارمنیهای کاتولیک کارملیت، کلیسای جماعت ربانی و جماعت برادری، کلیسای گواهان یهوه.
علت مردمی و ملی بودن کلیسای ارمنی، مردم نقش مهمی در اداره مسایل کلیسایی، دینی و حوزههای اسقفی ایفا میکنند. کلیسای ارمنی از همان ابتدا دارای روحیه و ماهیت مردمی بودهاست. چنانکه آگاتانگغوس تاریخنگار ارمنی سده پنجم ذکر کرده تیرداد سوم ارمنستان که برای انتخاب گریگور روشنگر به رهبری کلیسای ارمنی شورایی متشکل از سپاهیان و رؤسای خاندانهای مختلف و اشراف در شهر واغارشاپات تشکیل گردد؛ و از همینجا همواره مردم چه در انتخاب رؤسای حوزههای اسقفی و چه در انتخاب جاثلیق شرکت داشته در انجام امور جاری کلیسا نقش مهمی دارند.
شرکت زنان در جلسات و هیئتهای ملی و کلیسایی و همچنین حق انتخاب کردن و انتخاب شدن با تصمیم و فرمان رسمی کشیش خریمیان هایریک[پانویس 1] تحقق یافت.[3]