کلهپاککن
فیلمی از دیوید لینچ / From Wikipedia, the free encyclopedia
کلهپاککن (به انگلیسی: Eraserhead) فیلمی آمریکایی در سبک سوررئال و وحشت جسمی[3] به نویسندگی، کارگردانی و تهیهکنندگی دیوید لینچ با بازی جک نانس، شارلوت استوارت، جین بیتس، جودیت آنا رابرتس، لارل نیر و جک فیسک محصول سال ۱۹۷۷ است.
کلهپاککن | |
---|---|
کارگردان | دیوید لینچ |
تهیهکننده | دیوید لینچ |
نویسنده | دیوید لینچ |
بازیگران | جک نانس شارلوت استوارت جین بیتس لارل نیر جک فیسک |
موسیقی | دیوید لینچ فتس والر پیتر آیورز |
فیلمبردار | فردریک المز هربرت کاردول |
تدوینگر | دیوید لینچ |
توزیعکننده | لیبرا فیلمز |
تاریخهای انتشار | ۱۹ مارس ۱۹۷۷ |
مدت زمان | ۸۹ دقیقه[1] |
کشور | ایالات متحده |
زبان | انگلیسی |
هزینهٔ فیلم | ۱۰۰٬۰۰۰ دلار[2] |
فروش گیشه | ۷٫۱ میلیون دلار[2] |
این فیلم سیاهوسفید نخستین فیلم بلند دیوید لینچ بود که پس از چند فیلم کوتاه آن را کارگردانی کرد. ساخت آن با حمایت انستیتوی فیلم آمریکا در دورانی که لینچ در آنجا مشغول به تحصیل بود، صورت گرفت و در نهایت هفت سال طول کشید. فیلم دربارهٔ مردی به نام هِنری اسپنسر (با بازی جک نانس) است که در یک محوطه صنعتی متروکه زندگی میکند و از کودک ناقصش که شکلوشمایلی غیرطبیعی دارد، مراقبت میکند. در طول فیلم اسپنسر با رؤیاها یا توهماتی دربارهٔ بچه و یک زنِ داخلِ رادیاتور درگیر است.
تصویربرداری اصلی کلهپاککن بهخاطر مشکلات مالی چندین سال بهطول انجامید و با کمکهای فیسک و همسرش سیسی اسپیسک بود که پیشروی کار میسر شد. فیلمبرداری این اثر در چند لوکیشن متعلق به بنیاد فیلم آمریکا در کالیفرنیا از جمله عمارت گریاستون[پانویس 1] و تعدادی اصطبل متروک که لینچ در آنها زندگی میکرد، انجام شد. لینچ و طراح صدا، آلن اسپلت پس از عایقبندی و ضدصدا کردن استودیو، بهمدت یک سال بر روی صدای این فیلم کار کردند. موسیقی متن کلهپاککن شامل ترانه «در بهشت» است که پیتر آیورز برای این فیلم نوشت و همینطور یک موسیقی بیکلام با ارگ بادی اثرِ فتس والر.
در آغاز جمعیت کوچکی فیلم را دیدند و توجه چندانی بدان نشد. کلهپاککن پس از چندین پخش طولانی بهصورت فیلم نیمهشب مورد توجه قرار گرفت. از زمان پخش فیلم، این اثر با نقدهای مثبتی روبرو شده و از لحاظ تجاری نیز موفق بوده و فیلمی کالت در نظر گرفته میشود. تصاویر سوررئال و گرایشهای جنسی نهفته در درونمایه فیلم عناصری کلیدی محسوب میشوند. در سال ۲۰۰۴، کتابخانه کنگره، فیلم را برای حفظ و نگهداری در فهرست ملی ثبت فیلم قرار دارد.