کشتار صبرا و شتیلا
From Wikipedia, the free encyclopedia
کشتار صبرا و شَتیلا به مجموعه رویدادهایی گفته میشود که از ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ و در درازای جنگ داخلی لبنان، در «اردوگاه پناهندگان فلسطینی» در لبنان به وقوع پیوست و در آن نیروهای لبنانی، از میلیشیاهای اصلی مسیحی در لبنان تحت رهبری سیاستمداری به نام «ایلی حبیقه»،[1] برای انتقامگیری از فلسطینیان بهخاطر ترور بشیر جمیل، رئیسجمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ (معروف به کتائب)، به دو اردوگاه صبرا و شتیلا در بیروت غربی وارد شدند و بین ۷۰۰ تا ۳٬۵۰۰ نفر که بیشترشان از فلسطینیان و شیعیان لبنان بودند را به قتل رساندند.[2][3][4]
کشتار صبرا و شتیلا | |
---|---|
موقعیت | دو اردوگاه پناهندگان فلسطینی صبرا و شتیلا، غرب بیروت، لبنان |
تاریخ | ۱۶ سپتامبر تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ میلادی |
گونه حمله | زمینی |
کشتهها | میان ۷۰۰ تا ۳٬۵۰۰ نفر از فلسطینیان |
مرتکبان | شبهنظامیان فالانژ لبنانی |
انگیزه | ترور بشیر جمیل، رئیسجمهور لبنان و رهبر حزب فالانژ (معروف به کتائب) |
از حدود ساعت ۶ بعدازظهر ۱۶ سپتامبر تا ۸ صبح ۱۸ سپتامبر، نیروهای لبنانی در حالی که نیروهای دفاعی اسرائیل اردوگاه فلسطینیان را محاصره کرده بود مشغول کشتار بودند.[5][6][7][8] نیروهای دفاعی اسرائیل به عنوان بخشی از پیشروی اسرائیلیها به سوی غرب بیروت به این میلیشیا دستور داده بود جنگندگان سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) را از صبرا و شتیلا پاکسازی کند. در حالی که کشتار در حال وقوع بود، نیروهای دفاعی اسرائیل گزارشهایی از جنایاتی که داشت انجام میشد دریافت کردند ولی عملی برای متوقف ساختن آن انجام ندادند.[9]
در فوریه ۱۹۸۳، حکومت اسرائیل کمیته کاهان را برای تحقیق دربارهٔ علت و شرایط کشتار صبرا و شتیلا تشکیل داد، و دریافت که کارکنان نظامی اسرائیلی با وجود اطلاع از اعمال میلیشیا در برداشتن گامهای جدی برای متوقف ساختن کشتارها ناکام بودهاند. این کمیسیون اسرائیلی به این نتیجه رسید که نیروهای دفاعی اسرائیل بهطور غیرمستقیم مسئول این وقایع است، و آریل شارون وزیر وقت دفاع را مجبور کرد بابت «بیتوجهی به خطر خون ریزی و انتقام» در جریان کشتار استعفا بدهد.[10]