ژرژ ارنست بولانژه

این مقاله دربارهٔ ژنرال و سیاستمدار فرانسوی است. برای ویولن نواز رومانیایی، ژرژ بولانژه (نوازنده ویولن) را ببینید.

ژرژ ارنست ژان-ماری بولانژه (زاده ۲۹ آوریل ۱۸۳۷ – درگذشته ۳۰ سپتامبر ۱۸۹۱)، ملقب به ژنرال رُوانش (به انگلیسی: General Revanche)، ژنرال و سیاستمدار فرانسوی بود. او که در دهه دوم جمهوری سوم یک شخصیت عمومی بسیار محبوب بود، در چندین انتخابات پیروز شد. در اوج محبوبیت وی در ژانویه ۱۸۸۹، این ترس وجود داشت که او آنقدر قدرتمند باشد که بتواند جایگاه خود را به عنوان دیکتاتور تثبیت کند. پایگاه حمایتی او مناطق کارگری پاریس و دیگر شهرها، به علاوه کاتولیک‌های سنت گرا روستایی و سلطنت طلبان بودند. وی مروج ناسیونالیسم تهاجمی بود که به عنوان انتقام‌گرایی شناخته می‌شد. با آلمان مخالفت کرد و خواهان انتقام شکست جنگ فرانسه و پروس (۱۸۷۰–۱۸۷۱) شد.

ارتشبد ژرژ ارنست بولانژه لژیون دونور
بولانژه، عکس گرفته شده توسط نادار
وزیر جنگ (فرانسه)
دوره مسئولیت ۷ ژانویه ۱۸۸۶ – ۳۱ مه ۱۸۸۷
نخست‌وزیر	شارل دو فرسینه
پس از	شارل دو فرسینه
پیش از	تئوفیل فرون
Member of the مجلس نمایندگان (فرانسه)
دوره مسئولیت ۱۵ آوریل ۱۸۸۸ – ۱۲ ژوییه ۱۸۸۸
حوزه انتخاباتی	نر (دپارتمان فرانسه)
دوره مسئولیت ۱۹ اوت ۱۸۸۸ – ۱۴ اکتبر ۱۸۸۹
حوزه انتخاباتی	شمال
اطلاعات شخصی
زاده	۲۹ آوریل ۱۸۳۷ رن، ایل-ا-ویلن، سلطنت ژوئیه فرانسه
درگذشته	۳۰ سپتامبر ۱۸۹۱ (۵۴ سال) بروکسل، بلژیک
آرامگاه	گورستان ایکسل، بروکسل، بلژیک
ملیت	فرانسوی
حزب سیاسی	لیگ میهن پرستان
همسر(ان)	لوسی رنوار (ا. ۱۸۶۴–۱۸۹۱); تا زمان مرگش
فرزندان	هلن ماری مارسل
محل تحصیل	مدرسه نظامی سن-سیر
امضا
خدمات نظامی
لقب(ها)	زنرال رُوانش
خدمت/شاخه	نیروی زمینی فرانسه
سال‌های خدمت	۱۸۵۶–۱۸۸۷
درجه	ژنرال لشکر
جنگ‌ها/عملیات‌	جنگ فرانسه و اتریش کمپین کوچینچینا سومین جنگ استقلال ایتالیا جنگ فرانسه و پروس فتح تونس

انتخابات سپتامبر ۱۸۸۹ یک شکست قاطع برای بولانژیست‌ها بود. تغییرات در قوانین انتخاباتی باعث شد که بولانژه در حوزه‌های انتخابیه متعدد شرکت نکند و مخالفت تهاجمی دولت مستقر، همراه با تبعید خودخواسته بولانژه، به افول سریع جنبش کمک کرد. افول بولانژه به شدت قدرت سیاسی عناصر محافظه کار و سلطنتی سیاسیون فرانسه را تضعیف کرد. آنها تا زمان استقرار رژیم ویشی در سال ۱۹۴۰ قدرت پیدا نکردند.^[۱]

محققان شکست این جنبش را به ضعف‌های خود بولانژه نسبت می‌دهند. با وجود کاریزما، وی فاقد خونسردی، ثبات و قاطعیت و یک رهبر متوسط که فاقد بینش و شجاعت بود. هرگز نتوانست عناصر ناهمگون را از جناح چپ تا راست افراطی که پایه حمایتش را تشکیل می‌دادند، متحد کند. با این حال، توانست جمهوریخواهان را بترساند و آنها را مجبور به سازماندهی مجدد و تقویت همبستگی شان در مخالفت با خود کند.^[۲]

پرتره ژنرال ژرژ بولانژه

مرگ

خودکشی بولانژه، همان‌طور که در روزنامه لو پتی ژورنال (۱۰ اکتبر ۱۸۹۱) گزارش شده‌است.

پس از فرارش، حمایت از وی کاهش یافت و بولانژیست‌ها در انتخابات عمومی ژوئیه ۱۸۸۹ شکست خوردند. (بعد از اینکه دولت، بولانژه را از کاندیداتوری منع کرد). بولانژه قبل از بازگشت به گورستان ایکسل در بروکسل در سپتامبر ۱۸۹۱ برای زندگی به جرزی رفته بود ولی بعد با شلیک گلوله ای بر سر، روی قبر معشوقه اش، مادام دو بونمن (نام خانوادگی مارگریت بروزه) که در ژوئیه قبل در آغوشش مرده بود، به زندگی خود پایان داد.^[۳] او را در همان قبر دفن کردند.

منابع

1. D.W. Brogan, France under the Republic: The development of modern France (1870–1939) (1940) pp 212–13
2. Jean-Marie Mayeur and Madeleine Rebérioux The Third Republic from its Origins to the Great War, 1871–1914 (1984) p. 136
3. "Georges Boulanger". Encyclopædia Britannica. Retrieved 28 August 2009.

جستارهای وابسته

• D.W. Brogan. France under the Republic: The development of modern France (1870–1939) (1940) pp 183–216
• Michael Burns, Rural Society and French Politics, Boulangism and the Dreyfus Affair, 1886–1900 (Princeton University Press, 1984)
• Patrick Hutton, "The Impact of the Boulangist Crisis on the Guesdist Party at Bordeaux," French Historical Studies, vol. 7, no. 2, 1973, pp. 226–44. in JSTOR
• Patrick Hutton, "Popular Boulangism and the Advent of Mass Politics in France, 1886-90," Journal of Contemporary History, vol. 11, no. 1, 1976, pp. 85–106. in JSTOR
• William D. Irvine, "French Royalists and Boulangism,"French Historical StudiesVol. 15, No. 3 (Spring, 1988), pp. 395–406 in JSTOR
• William D. Irvine, The Boulanger Affair Reconsidered, Royalism, Boulangism, and the Origins of the Radical Right in France, (Oxford University Press, 1989)
• Jean-Marie Mayeur and Madeleine Rebérioux The Third Republic from its Origins to the Great War, 1871 - 1914 (1984) pp 125–37
• René Rémond, The Right Wing in France from 1815 to de Gaulle, translated by James M. Laux, 2nd American ed. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1969.
• John Roberts, "General Boulanger" History Today (اکتبر ۱۹۵۵) 5#10 pp 657–669, online
• Peter M. Rutkoff, Revanche and Revision, The Ligue des Patriotes and the Origins of the Radical Right in France, 1882–1900, Athens, Ohio: Ohio University Press, 1981.
• Frederic Seager, The Boulanger Affair, Political Crossroads of France, 1886–1889, Ithaca, N.Y. : Cornell University Press, 1969.

مطالعات فرانسه

• Adrien Dansette, Le Boulangisme, De Boulanger à la Révolution Dreyfusienne, 1886–1890, Paris: Libraire Academique Perrin, 1938.
• Raoul Girardet, Le Nationalisme français, 1871–1914, Paris: A. Colin, 1966.
• Jacques Néré, Le Boulangisme et la Presse, Paris: A. Colin, 1964.
• Odile Rudelle, La République Absolue, Aux origines de l'instabilité constitutionelle de la France républicaine, 1870–1889, Paris: Publications de la Sorbonne, 1982.
• Zeev Sternhell, La Droite Révolutionnaire, 1885–1914; Les Origines Françaises du Fascisme, Paris: Gallimard, 1997.

پیوند به بیرون

• (به فرانسوی) Le boulangisme
• (به فرانسوی) Boulangisme and the Third Republic: texts
• ژرژ ارنست بولانژه در وبگاه قبریاب

مناصب سیاسی
پیشین: ژان-باتیست کامپنون	وزیر جنگ ۷ ژانویه ۱۸۸۶ – ۳۰ مه ۱۸۸۷	پسین: تئوفیل آدرین فرون