ژان-مارتن شارکو

ژان-مارتن شارکو (فرانسوی: Jean-Martin Charcot؛ ‏ فرانسوی: [ ʃaʁko ]؛ ‏ ۲۹ نوامبر ۱۸۲۵ – ۱۶ اوت ۱۸۹۳) عصب‌شناس و استاد آسیب‌شناسی تشریحی اهل فرانسه بود.^[1] او کارهای پیشگامانه‌ای در زمینهٔ هیپنوتیزم و هیستری، به‌ویژه با بیمار دچار هیستری خود، لوئیز اوگوستین گلز انجام داد.^[2] شارکو به‌عنوان «بنیان‌گذار عصب‌شناسی مدرن» شناخته می‌شود،^[3] و نام او با حداقل ۱۵ نام‌بخش پزشکی، از جمله بیماری‌های مختلفی که گاهی به‌عنوان بیماری‌های شارکو شناخته می‌شوند، گره خورده است.^[1]

ژان-مارتن شارکو
زادهٔ	۲۹ نوامبر ۱۸۲۵ پاریس، فرانسه
درگذشت	۱۶ اوت ۱۸۹۳ (۶۷ سال) لک د ستون، جمهوری سوم فرانسه
ملیت	فرانسوی
شناخته‌شده برای	بررسی و کشف بیماری‌های عصبی
جوایز	لژیون دونور – فرمانده (۱۸۹۲)
پیشینه علمی
شاخه(ها)	عصب‌شناسی و آسیب‌شناسی تشریحی
محل کار	بیمارستان پیتیه-سالپتریر

از شارکو به عنوان «پدر عصب‌شناسی فرانسه و یکی از پیشگامان عصب‌شناسی در جهان» یاد شده است.^[4] کار او تا حد زیادی بر زمینه‌های در حال توسعه عصب‌شناسی و روان‌شناسی تأثیر گذاشت. روان‌پزشکی مدرن مدیون کارهای شارکو و پیروان مستقیم او است.^[5] او «برترین متخصص مغز و اعصاب اواخر قرن نوزدهم فرانسه» بود^[6] و او را «ناپلئون روان‌نژندها» لقب داده‌اند.^[7] شهرت او در حوزهٔ بیماری‌های مغز و اعصاب چنان بود که دانشجویان فراوانی را از سرتاسر اروپا به بیمارستان پیتیه-سالپتریر می‌کشاند.^[1] شارکو خداناباور بود.^[8]

جستارهای وابسته

• لیچ‌افتادگی

منابع

1. Enerson, Ole Daniel. "Jean-Martin Charcot". Who Named It?. Retrieved 13 October 2008.
2. Entertainment (14 June 2014). "Medical history's mystery woman finds her voice". Smh.com.au. Retrieved 26 August 2017.
3. Lamberty (2007), p. 5
4. Teive HA, Chien HF, Munhoz RP, Barbosa ER (December 2008). "Charcot's contribution to the study of Tourette's syndrome". Arq Neuropsiquiatr. 66 (4): 918–21. doi:10.1590/S0004-282X2008000600035. PMID 19099145.
5. Bogousslavsky (2010), p. 7
6. Kushner (2000), p. 11
7. "Jean-Martin Charcot". A Science Odyssey: People and Discoveries. Public Broadcasting Service (PBS). 1998. Retrieved 13 October 2008.
8. Kugelmann, Robert. Psychology and Catholicism: Contested Boundaries. Cambridge: Cambridge UP, 2011. Print.

• Bogousslavsky J, ed. (2010). Following Charcot: a Forgotten History of Neurology and Psychiatry. Frontiers of Neurology and Neuroscience. S Karger Pub. ISBN 978-3-8055-9556-8.
• Charcot JM (1889) [1878]. Clinical Lectures on Diseases of the Nervous System [Leçons sur les maladies du système nerveux]. Vol. 3 (Thomas Savill, translator ed.). London: The New Sydenham Society. Retrieved 21 October 2010.
• Goetz CG (1987). Charcot, the Clinician. New York: Raven Press. ISBN 0-88167-315-3.
• Goetz CG, Bonduelle M, Gelfand T (1995). Charcot: Constructing Neurology. Oxford University Press. ISBN 0-19-507643-5.
• Harris, J.C., "A Clinical Lesson at the Salpêtrière", Archives of General Psychiatry, Vol.62, No.5, (May 2005), pp. 470–472.
• Jeste DV, Friedman JH (2007). Psychiatry for Neurologists. Springer. ISBN 978-1592599608.
• Kushner HI (2000). A Cursing Grain? The Histories of Tourette Syndrome. Harvard University Press. ISBN 0-674-00386-1.
• Lamberty GJ (2007). Understanding Somatization in the Practice of Clinical Neuropsychology. Minneapolis Oxford University. ISBN 9780195328271.
• Mills WJ (2003). Exploring Polar Frontiers: a Historical Encyclopedia. Santa Barbara, Calif: ABC-CLIO. ISBN 1-57607-422-6.
• Moskowitz BG, ed. (1998). The Princeton Symposium on the Legacy and Future of Social Cognition. Cengage Learning. p. 170. ISBN 1135664242.
• Murphy G (1999). An Historical Introduction to Modern Ssychology. Routledge. ISBN 0415-21034-8.
• Plotnik R, Kouyoumdjian H (2010). Introduction to Psychology. Cengage Learning. ISBN 978-0495903444.
• Shorter E (1997). A History of Psychiatry. John Wiley & Sons. ISBN 0-471-24531-3.

بیشتر بخوانید

• Alvarado C (May 2009). "Nineteenth-Century Hysteria and Hypnosis: A Historical Note on Blanche Wittmann" (PDF). Australian Journal of Clinical and Experimental Hypnosis. 37 (1): 21–36.
• Bogousslavsky J, Paciaroni M (2010). "Did Jean-Martin Charcot contribute to stroke?" (PDF). Eur. Neurol. 64 (1): 27–32. doi:10.1159/000317073. PMID 20588046. S2CID 8676868.
• Broussolle E, Poirier J, Clarac F, Barbara JG (April 2012). "Figures and institutions of the neurological sciences in Paris from 1800 to 1950. Part III: neurology" (PDF). Rev. Neurol. (Paris). 168 (4): 301–20. doi:10.1016/j.neurol.2011.10.006. PMID 22387204.
• Clanet M (June 2008). "Jean-Martin Charcot. 1825 to 1893". Int MS J. 15 (2): 59–61. PMID 18782501. Archived from the original (PDF) on 30 March 2019. Retrieved 21 October 2010.
• Ekbom K (January 1992). "The man behind the syndrome: Jean-Martin Charcot". J Hist Neurosci. 1 (1): 39–45. doi:10.1080/09647049209525513. PMID 11618414.
• Goetz CG (2009). "Chapter 15 Jean-Martin Charcot and the anatomo-clinical method of neurology". In Aminoff MJ, Boller F, Swaab DF (eds.). History of Neurology. Handbook of Clinical Neurology. Vol. 95. pp. 203–12. doi:10.1016/S0072-9752(08)02115-5. ISBN 978-0-444-52009-8. PMID 19892118.
• Goetz CG (March 2006). "Charcot in contemporary literature". J Hist Neurosci. 15 (1): 22–30. doi:10.1080/096470490944707. PMID 16443570. S2CID 22805641.
• Goetz CG (July 2007). "J.-M. Charcot and simulated neurologic disease: attitudes and diagnostic strategies". Neurology. 69 (1): 103–9. doi:10.1212/01.wnl.0000265061.46526.77. PMID 17606887. S2CID 35706091.
• Goetz CG (May 2010). "Shaking up the Salpetriere: Jean-Martin Charcot and mercury-induced tremor". Neurology. 74 (21): 1739–42. doi:10.1212/WNL.0b013e3181e0439e. PMC 3462583. PMID 20498442.
• Goetz CG, Chmura TA, Lanska DJ (May 2001). "Seminal figures in the history of movement disorders: Sydenham, Parkinson, and Charcot: Part 6 of the MDS-sponsored history of Movement Disorders exhibit, Barcelona, June 2000". Mov. Disord. 16 (3): 537–40. doi:10.1002/mds.1113. PMID 11391755. S2CID 22447206.
• Goetz CG, Harter DH (October 2009). "Charcot and Pasteur: intersecting orbits in fin de siècle French medicine". J Hist Neurosci. 18 (4): 378–86. doi:10.1080/09647040802536967. PMID 20183219. S2CID 28384904.
• Guillain, Georges (1959). J.-M. Charcot 1825–1893: His Life-His Work. Paul B. Hoeber, Inc.
• Hustvedt, Asti (2011). Medical Muses: Hysteria in Nineteenth-Century Paris. Bloomsbury.
• Rowland LP (March 2001). "How amyotrophic lateral sclerosis got its name: the clinical-pathologic genius of Jean-Martin Charcot". Arch. Neurol. 58 (3): 512–5. doi:10.1001/archneur.58.3.512. PMID 11255459.
• Teive HA, Almeida SM, Arruda WO, Sá DS, Werneck LC (June 2001). "Charcot and Brazil" (PDF). Arq Neuropsiquiatr. 59 (2–A): 295–9. doi:10.1590/S0004-282X2001000200032. PMID 11400048.
• Teive HA, Arruda WO, Werneck LC (September 2005). "Rosalie: the Brazilian female monkey of Charcot" (PDF). Arq Neuropsiquiatr. 63 (3A): 707–8. doi:10.1590/s0004-282x2005000400031. PMID 16172730.
• Teive HA, Munhoz RP, Barbosa ER (June 2007). "Little-known scientific contributions of J-M Charcot" (PDF). Clinics (Sao Paulo). 62 (3): 211–4. doi:10.1590/s1807-59322007000300003. PMID 17589659.
• Teive HA, Zavala JA, Iwamoto FM, Sá D, Carraro H, Werneck LC (September 2001). "[Contributions of Charcot and Marsden to the development of movement disorders in the 19th and 20th centuries]". Arq Neuropsiquiatr (به پرتغالی). 59 (3–A): 633–6. doi:10.1590/S0004-282X2001000400030. PMID 11588652.

پیوند به بیرون

• آثار نوشته‌شده یا دربارهٔ ژان-مارتن شارکو در بایگانی اینترنت