![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6a/Jean-Martin_Charcot.jpg/640px-Jean-Martin_Charcot.jpg&w=640&q=50)
ژان-مارتن شارکو
From Wikipedia, the free encyclopedia
ژان-مارتن شارکو (فرانسوی: Jean-Martin Charcot؛ فرانسوی: [ ʃaʁko ]؛ ۲۹ نوامبر ۱۸۲۵ – ۱۶ اوت ۱۸۹۳) عصبشناس و استاد آسیبشناسی تشریحی اهل فرانسه بود.[1] او کارهای پیشگامانهای در زمینهٔ هیپنوتیزم و هیستری، بهویژه با بیمار دچار هیستری خود، لوئیز اوگوستین گلز انجام داد.[2] شارکو بهعنوان «بنیانگذار عصبشناسی مدرن» شناخته میشود،[3] و نام او با حداقل ۱۵ نامبخش پزشکی، از جمله بیماریهای مختلفی که گاهی بهعنوان بیماریهای شارکو شناخته میشوند، گره خورده است.[1]
ژان-مارتن شارکو | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۲۹ نوامبر ۱۸۲۵ پاریس، فرانسه |
درگذشت | ۱۶ اوت ۱۸۹۳ (۶۷ سال) لک د ستون، جمهوری سوم فرانسه |
محل زندگی | فرانسه |
ملیت | فرانسوی |
شناختهشده برای | بررسی و کشف بیماریهای عصبی |
جایزه(ها) | ![]() |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | عصبشناسی و آسیبشناسی تشریحی |
محل کار | بیمارستان پیتیه-سالپتریر |
از شارکو به عنوان «پدر عصبشناسی فرانسه و یکی از پیشگامان عصبشناسی در جهان» یاد شده است.[4] کار او تا حد زیادی بر زمینههای در حال توسعه عصبشناسی و روانشناسی تأثیر گذاشت. روانپزشکی مدرن مدیون کارهای شارکو و پیروان مستقیم او است.[5] او «برترین متخصص مغز و اعصاب اواخر قرن نوزدهم فرانسه» بود[6] و او را «ناپلئون رواننژندها» لقب دادهاند.[7] شهرت او در حوزهٔ بیماریهای مغز و اعصاب چنان بود که دانشجویان فراوانی را از سرتاسر اروپا به بیمارستان پیتیه-سالپتریر میکشاند.[1] شارکو خداناباور بود.[8]