چغازنبیل
یک معبد باستانی در خوزستان / From Wikipedia, the free encyclopedia
زیگورات دوراونتاش (به آشوری: Dūr Untaš، به ایلامی: Āl Untaš dNapiriša) یا به فارسی چُغازَنبیل ، نیایشگاهی باستانی است که حدود ۱۲۵۰ سال پیش از میلاد در تمدن ایلام ساخته شد. در زبان لری چغا به معنی تپه و زنبیل به معنی سبد می باشد.[1] این زیگورات، بنای مرکزی محوطه باستانی بهجای مانده از مجموعهٔ ایلامی دوراونتاش (شهر اونتاش) است که نزدیک شوش در استان خوزستان قرار گرفتهاست. چغازنبیل در سال ۱۹۷۹ میلادی به عنوان نخستین اثر تاریخی از ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت و معماری منحصر به فرد آن، در کنار زیگوراتهای کشف شده در میان رودان، برای باستانشناسان و علاقهمندان به تاریخ و میراث فرهنگی جهانی شناخته شدهاست.[2] [3][4] خاورشناسان چغازنبیل را قدیمی ترین ساختمان مذهبی شناخته شده در ایران میدانند.[5]
اطلاعات اجمالی میراث جهانی یونسکو, مکان ...
میراث جهانی یونسکو | |
---|---|
مکان | ایران، استان خوزستان، شوش |
معیار ثبت | فرهنگی: (iii) (iv) |
شمارهٔ ثبت | ۱۱۳ |
تاریخ ثبت | ۱۹۷۹ (طی نشست سوم) |
در خطر؟ | بله |
اطلاعات ثبت ملی | |
شماره ثبت ملی | ۸۹۵ |
تاریخ ثبت ملی | ۱ دی ۱۳۴۸ |
دیرینگی | تمدن ایلام |
بستن