پسامارکسیسم
From Wikipedia, the free encyclopedia
پسامارکسیسم روندی در فلسفه سیاسی و نظریه اجتماعی است که با دور زدن مارکسیسم ارتدکس، نوشتههای کارل مارکس و مارکسیسم را بهم ریختهاست. اصطلاح پسا مارکسیسم اولین بار در کار نظری ارنستو لاکلائو و شانتال موفه هژمونی و استراتژی سوسیالیست ظاهر شد. میتوان گفت پسامارکسیسم به عنوان یک تئوری سیاسی در دانشگاه اسکس توسط لاکلو و موفه توسعه یافت. از نظر فلسفی، پسا مارکسیسم با اشتیاق گرایی و ذاتباوری مقابله میکند. (به عنوان مثال، اقتصاد را بنیادی از سیاست نمیداند و دولت را ابزاری میداند که به نمایندگی از منافع یک طبقه معین بدون ابهام و خودمختار کار کند).[1] بررسی اجمالی اخیر دربارهٔ پسامارکسیسم توسط ارنستو اسکرپانتی،[2] گوران تربرن[3] و گریگوری میرسون ارائه شدهاست.[4]