پادشاه بحرین
From Wikipedia, the free encyclopedia
پادشاه بحرین (به عربی: ملک مملکة البحرین) پادشاه و رئیس کشور بحرین است. در فاصلهٔ سالهای ۱۷۸۳ و ۱۹۷۱، پادشاه بحرین، عنوان حاکم و از سال ۱۹۷۱ تا ۲۰۰۲ عنوان امیر را داشت. در ۱۴ فوریه ۲۰۰۲، امیر بحرین، حمد بن عیسی آل خلیفه، نظام سیاسی بحرین را پادشاهی اعلام کرد و خود را به عنوان نخستبن پادشاه بحرین معرفی کرد.[1]
اطلاعات اجمالی پادشاه بحرین, متصدی ...
پادشاه بحرین | |
---|---|
ملک مملکة البحرین Malik Mamlakat al-Baḥrayn | |
متصدی | |
سلمان بن حمد بن عیسی آل خلیفه تصدی از ۶ مارس ۱۹۹۹ با عنوان امیر از ۱۴ فوریهٔ ۲۰۰۲ با عنوان پادشاه | |
جزئیات | |
شیوه خطاب | His حضرت |
وارث بلافصل | سلمان بن حمد بن عیسی آل خلیفه |
نخستین پادشاه | احمد بن محمد آل خلیفه (حاکم) حمد بن عیسی آل خلیفه (پادشاه) |
آغاز پادشاهی | ۱۷۸۳ (حاکمیت) ۱۶ اوت ۱۹۷۱ (امارت) ۱۴ فوریهٔ ۲۰۰۲ (سلطنت) |
سکونتگاه رسمی | کاخ ریفا |
وبگاه | Official website |
بستن
پادشاه در بحرین، از طیف گستردهای از اختیارات برخوردار است که شامل انتصاب نخستوزیر و کابینه، تصدی فرماندهی عالی بر نیروهای مسلح بحرین، ریاست شورای عالی قضایی، تعیین مجلس علیای پارلمان و دارای توانایی انحلال مجلس سفلای منتخب آن است.[2]