ویلیام سی. بوک

ویلیام کریستین بوک (William Christian Bouck)‏ (۷ ژوئن ۱۷۸۶–۱۹ آوریل ۱۸۵۹)، سیاست‌مدار آمریکایی از ایالت نیویورک بود. وی از سال ۱۸۴۳ تا سال ۱۸۴۴ سیزدهمین فرماندار نیویورک بود.

ویلیام سی. بوک
۱۳مین فرماندار نیویورک
دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۸۴۳ – ۳۱ دسامبر ۱۸۴۴
معاون	دانیل اس. دیکینسن
پس از	ویلیام اچ. سیوارد
پیش از	سیلاس رایت، جونیور
دستیار خزانه‌دار ایالات متحده برای خزانه‌داری فرعی نیویورک
دوره مسئولیت ۸ اوت ۱۸۴۶ – ۳۰ ژوئن ۱۸۴۹
پس از	تأسیس منصب
پیش از	John Young
عضو هیئت رئیسه دانشگاه ایالتی نیویورک
دوره مسئولیت ۳ فوریه ۱۸۴۵ – ۶ مه ۱۸۴۷
پس از	Joseph Russell
پیش از	Samuel Luckey
عضو کمیسیون کانال اری
دوره مسئولیت ۲۱ مارس ۱۸۲۱ – ۲۲ فوریه ۱۸۴۰
پس از	تأسیس منصب
پیش از	David Hudson
عضو سنای ایالتی نیویورک از ناحیه میانی
دوره مسئولیت ۲۱ مارس ۱۸۲۱ – ۳۱ دسامبر ۱۸۲۲
پس از	ناحیه میانی چند-عضوی
پیش از	ناحیه سوم چند-عضوی
عضو مجمع ایالتی نیویورک از شهرستان اسکوهاری
دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۸۱۳ – ۳۰ ژوئن ۱۸۱۶ همکار William Dietz (1813-1815) Thomas Lawyer (1815-1816) Peter A. Hilton (1816)
پس از	Herman Hickcok Peter A. Hilton
پیش از	Peter A. Hilton Isaac Barber Aaron Hubbard
دوره مسئولیت ۱ ژوئیه ۱۸۱۷ – ۳۰ ژوئن ۱۸۱۸ همکار George H. Mann Nathan P. Tyler
پس از	Peter A. Hilton Isaac Barber Aaron Hubbard
پیش از	Aaron Hubbard Jedediah Miller Peter Swart Jr.
کلانتر شهرستان اسکوهاری
دوره مسئولیت ۱۰ مارس ۱۸۱۲ – ۹ مارس ۱۸۱۳
پس از	Stephen Lawrence
پیش از	Peter Swart Jr.
اطلاعات شخصی
زاده	۷ ژانویهٔ ۱۷۸۶ فالتونهام، نیویورک
درگذشته	۱۹ آوریل ۱۸۵۹ (۷۳ سال) فالتون، شهرستان اسکوهاری، نیویورک
آرامگاه	قبرستان میدلبرگ، میدلبرگ، نیویورک
حزب سیاسی	دموکرات
همسر(ان)	وکیل کاترین (متولد ۱۸۰۷–۱۸۵۹, مرگش)
روابط	جوزف بوک (برادر)
فرزندان	۱۳ (شامل گبریل بوک)
پیشه	کشاورز
خدمات نظامی
خدمت/شاخه	شبه‌نظامیان نیویورک
سال‌های خدمت	۱۸۰۹–۱۸۲۲
درجه	سرهنگ
یگان	تیپ ۲۸م هنگ ۱۱۳م
فرمانده	هنگ ۱۸م

بوک که از روستای فولتنهام نیویورک بود، در مدرسه محلی آموزش دید و در همان زمان در مزرعهٔ خانوادگیش کار می‌کرد و خود یک کشاورز شد. بوک که در اصل عضو حزب دموکرات-جمهوری‌خواه بود و بعداً دموکرات شد، با انتخابش به عنوان منشی شهر فولتون (۱۸۰۷–۱۸۰۸)، ناظر شهر (۱۸۰۸–۱۸۰۹) و کلانتر شهرستان اسکوهاری (۱۸۱۲–۱۸۱۳)، حرفهٔ دولتی و سیاسیش را شروع کرد. بوک از سال ۱۸۰۹ تا سال ۱۸۲۲ در گروه شبه‌نظامیان خدمت کرد و با ارتقای درجات، با رتبه سرهنگی فرماندار هنگ هجدهم نیویورک شد.

با پیشرفت حرفه‌اش، بوک از سال‌های (,۱۸۱۶–۱۸۱۴ ۱۸۱۸–۱۸۱۷) در مجلس ایالتی نیویورک و از سال (۱۸۲۱–۱۸۲۲) در سنای ایالتی نیویورک خدمت نمود. بوک از سال ۱۸۲۱ تا سال ۱۸۴۰ در کمیسیون کانال ایری خدمت نمود و در جریان مدت طولانی خدمتش، بر ساخت و ساز قسمت غربی کانال و چندین کانال فرعی نظارت نمود.

بوک در سال ۱۸۴۲ به‌عنوان فرماندار انتخاب شد و از سال ۱۸۴۳ تا ۱۸۴۴ در این سمت خدمت نمود. دورهٔ فرمانداری وی عمدتاً در پاسخ به جنگ ضد رانت سپری شد و نتوانست در سال ۱۸۴۴ مجدداً خود را نامزد پُست فرمانداری نماید. بعد از ترک دفتر از (۱۸۴۵ تا ۱۸۴۷) بوک در هیئت روسای ایالت خدمت نمود و از سال ۱۸۴۶ الی ۱۸۴۹ معاون خزانه‌داری ایالات متحده آمریکا در نمایندگی خزانه‌داری نیویورک سیتی بود.

در ۱۹ آوریل سال ۱۸۵۹ بوک در فولتون ایالت نیویورک درگذشت. وی در قبرستان میدلبورگ در شهرستان میدلبورگ نیویورک به خاک سپرده شد.

اوایل زندگی

بوک پسر کرستین بوک (۱۷۵۳–۱۸۳۶) و مارگارت (بورست) بوک (۱۷۶۲–۱۸۰۶) در ۷ ژانویه سال ۱۷۸۶‏^[1] در روستای فولتنهام نیویورک متولد شدند.^[2] جوزف بوک از جمله برادران وی بود که در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا خدمت نمود.^[3] بوک در مزرعهٔ پدرش بزرگ شد و در مدارس شهرستان اسکوهاری آموزش دید.^[1] بوک کشاورز شد و بعد از انتخاب‌اش به‌عنوان منشی شهر فولتون در سال ۱۸۰۷، حرفهٔ طولانی را در دولت و خدمات عمومی شروع نمود.^[1] از سال ۱۸۰۸ تا ۱۸۰۹ بوک ناظر شهر فولتون بود.^[1] از سال ۱۸۱۲ الی ۱۸۱۳ به عنوان کلانتر شهرستان اسکوهاری خدمت نمود.^[1]

خدمت نظامی

بوک در سال ۱۸۰۹ به صفت آجودان یا افسر هنگ هجدهم شبه‌نظامیان نیویورک تعیین شد و الی گماشته شدنش به عنوان کلانتر، تصدی این سمت را به‌عهده داشت.^[4] بوک به خدمت در گروه شبه‌نظامیان ادامه داد؛ و در سال ۱۸۱۵ به عنوان سررشته‌دار تیپ بیست و هشتم منصوب شد.^[5] در سال ۱۸۱۷ در هنگ سیزدهم به رتبه سرگرد ارتقا یافت.^[6] بوک بعداً در سال ۱۸۱۷ در تیپ بیست و هشتم به رتبه سرهنگ دومی ارتقا یافت.^[7] از سال ۱۸۱۹ تا ۱۸۲۲ با رتبه سرهنگی، فرماندهی تیپ هجدهم را به‌عهده داشت.^[8][9]

ادامه حرفه

بوک به عنوان عضو حزب دموکرات-جمهوری‌خواه از سال ۱۸۱۳ تا ۱۸۱۶ و مجدداً از سال ۱۸۱۷ تا ۱۸۱۸ در مجمع ایالتی نیویورک خدمت نمود.^[1] بوک از سال ۱۸۲۱ تا سال ۱۸۲۲ عضو سنای ایالتی نیویورک بود.^[1] از سال ۱۸۲۱ تا سال ۱۸۴۰ عضو کمیسیون کانال اری بود که برای نخستین‌بار به‌منظور پُرکردن بست جدیداً ایجاد شده، در این سمت انتخاب شد.^[1] زمانی‌که حزب فدرالیست از فعالیت بازماند و هواداران اندروجکسون دموکرات-جمهوری‌خواه، خود را دموکرات اعلام نمودند، بوک رهبر آلبانی ریجنسی یا اتحاد مقدس شد، آلبانی ریجنسی گروهی از افراد تحت رهبری مارتین ون بورن بود که بر حزب دموکرات ایالت نیویورک مسلط بودند.^[10]

عالی‌رتبه کانال ایری

بوک در زمان خدمت به عنوان عالی‌رتبه کانال، شهرت فراوانی از لحاظ صلاحیت و شایستگی کسب نمود.^[1] در جریان نوزده سال خدمت در کمیسیون، بوک از جریان ساخت و ساز کانال ایری در غرب رود جنه‌سی نظارت نمود.^[1] علاوه بر این، وی از طراحی و ساخت چندین کانال فرعی متصل به کانال ایری شامل کانال‌های کایوگا، سینیکا، جهیل کروکید، چیمانگ و چینانگو نظارت نمود.^[1] پروژه‌های کانال را که بوک نظارت نمود، مستلزم هزینهٔ بالاتر از ۸ میلیون دلار بودجه دولتی (بیش از ۲۴۳ میلیون دلار در سال ۲۰۱۹) بود که بوک توانست تمامی این مصارف را در جریان بازرسی کار خود محاسبه نماید.^[1]

بوک در طول خدمت خود به عنوان عالی‌رتبه، بارها مبالغ زیادی پول نقد را به‌منظور پرداخت حقوق کارکنان ساخت و ساز در نیویورک غربی انتقال داد.^[1] وی که به تنهایی به کوه‌های مورد علاقه‌اش سفر می‌نمود، هم مشهور بود و هم زیاد قابل مشاهده، ازینرو، لقب «بوک اسب سفید» را کسب نمود و از چنان عزت والایی برخودار شد که هرگز مورد تجاوز یا دزدی قرار نگرفت.^[1] در سال ۱۸۴۰ زمانی‌که حزب ویگ در نیویورک به قدرت رسید، بوک با خدمت در کانال ایری چنان به شهره رسید بود که علی‌رغم وابستگی حزبی‌اش، اگر می‌خواست، می‌توانست مجدداً به عضویت این کمیسیون تعیین شود.^[1]

فرماندار نیویورک

بوک در جریان اختلافات جناحی حزب دموکرات ایالت نیویورک بین بارنبرنرها و هونکرها، با جناح محافظه‌کار هونکر همراه شد و این کار سبب مشاجره میان او و رئیس‌جمهور مارتین ون بورن رهبر بارنبرنرها گردید.^[11] بوک در ماه نوامبر سال ۱۸۴۰ از طرف حزب دموکرات برای فرمانداری و دانیل اس. دیکینسن برای پُست نائب فرمانداری نامزد شدند و هردوی آن‌ها توسط ویلیام اچ. سیوارد و لوتر بردیش نامزدان جناح ویگ که این سمت را به‌عهده داشتند، شکست خوردند.^[12]

بوک و دیکینسون در ماه نوامبر سال ۱۸۴۲ دوباره در انتخابات شرکت نمودند.^[13] آنها کاندیدای جناح ویگ، بردیش به‌عنوان فرماندار و گابریل فورمن نائب فرماندار، را شکست داده و برندهٔ انتخابات عمومی ماه نوامبر شدند.^[13] دوره خدمت‌گذاری بوک اساساً در عکس‌العمل ایالت در برابر جنگ ضد رانتی سپری شد.^[14] مستأجرانی که تحت سیستم حامی یا ارباب (سیستمی که برای نخستین بار در زمان که نیویورک مستعمره هلند بود، اجرا شد) قرارداد اجاره دائمی داشتند، با شرط «فروش ربع» اجارهٔ خود مخالفت نمودند.^[15] طبق این شرط اگر مستأجری اجاره خود را می‌فروخت، باید یک چهارم قیمت فروش یا اجاره‌های یک سال دیگر را به حامی یا ارباب خود پرداخت می‌نمود.^[15] علاوه براین، با آن‌که استیون ون رنسلیر ثروتمندترین ارباب، در کل ثابت کرده بود که یک ارباب خیراندیش است و درعوض اخراج مستأجرانی که در اجاره خود عقب مانده‌اند، تمایل به پذیرش پرداخت‌های جزئی یا تأخیر دارد، اما بعد از مرگ وی در سال ۱۸۳۹ وارثین‌اش به جمع‌آوری پرداخت‌های که مدت زیادی از موعد آن گذشته بود، مبادرت ورزیدند.^[16] زمانی‌که مستأجران نتوانستند حق‌الاجاره را پرداخت یا در قسمت پرداخت حق‌الاجاره مناسب مذاکره نمایند، تهدید به اخراج شدند و این کار منتج به شورش شد.^[16] بوک با مستأجران هم‌نظر و همدل بود^[17] اما به‌عنوان بخشی از تلاش به‌منظور اعادهٔ نظم در جریان تظاهرات خشونت‌بار، در اواخر دورهٔ فرمانداری‌اش واحدهای شبه‌نظامی ایالتی را به هادسون فرستاد و این کار در نظر مستأجران و حامیان آنها نامطلوب جلوه نمود.^[18]

در سال ۱۸۴۴ حزب دموکرات تمایل داشت کاندیدای را معرفی نماید که قانون را علیه آشوب‌گران تنفیذ نماید.^[18]

ارجاعات

1. The New World.
2. Biographical Directory of the Governors.
3. History of Schoharie County.
4. Military Minutes, p. 1060.
5. Military Minutes, p. 1574.
6. Military Minutes, p. 1818.
7. Military Minutes, p. 1825.
8. The Capital Region of New York State.
9. Inside Education.
10. Herman Melville: 1819-1851.
11. Harvest of Dissent, pp. 56–57.
12. The New-Yorker.
13. Manual of the Corporation of the City of New York.
14. The Anti-Rent War on Blenheim Hill.
15. The Story of Old Rensselaerville.
16. American Heritage.
17. Harvest of Dissent, pp. 67–68.
18. The Spirit of New York.

منابع

مجلات

• Benjamin, Park, ed. (August 12, 1843). "Biography, William C. Bouck". The New World. New York, NY: J. Winchester. p. 177 – via Google Books.
• Persico, Joseph E. (October 1974). "Feudal Lords On Yankee Soil". American Heritage. Vol. 25, no. 6. Rockville, MD: American Heritage Publishing Company.
• "Biography, Governor William C. Bouck". Inside Education. Albany, NY: New York State Education Department. 1921. p. 221 – via Google Books.

کتب

• Bureau of Power (1973). Final Environmental Statement: Blenheim-Gilboa Project No.2685. Washington, DC: Federal Power Commission. p. 229 – via Google Books.
• Mayham, Albert Champlin (1906). The Anti-Rent War on Blenheim Hill. Jefferson, NY: Frederick L. Frazee. pp. 39-40 – via Internet Archive.
• Dearstyne, Bruce W. (2015). The Spirit of New York: Defining Events in the Empire State's History. Albany, NY: State University of New York Press. p. 56. ISBN 978-1-4384-5659-1 – via Google Books.
• Forward-Magnusson, Mishell Kyle (2012). Madison and Hamilton. Charleston, SC: Arcadia Publishing. p. 67. ISBN 978-0-7385-7676-3 – via Google Books.
• Hastings, Hugh; Noble, Henry Harmon (1901). Military Minutes of the Council of Appointment of the State of New York, 1783-1821. Vol. II. Albany, NY: James B. Lyon – via Internet Archive.
• Hutchins, S. C. (1870). Civil List and Forms of Government of the Colony and State of New York. Albany, NY: Weed, Parsons, & Co. p. 418 – via Google Books.
• Kimball, Francis Paton (1942). The Capital Region of New York State. Vol. III. New York, NY: Lewis Historical Publishing Company. p. 12 – via HathiTrust.
• Moses, Robert, New York Secretary of State (1927). New York Manual for the Use of the Legislature. Albany, NY: J. B. Lyon. p. 285 – via HathiTrust.
• Parker, Hershel (1996). Herman Melville: 1819-1851. Vol. I. Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press. pp. 66–67. ISBN 978-0-8018-5428-6 – via Google Books.
• Simms, Jeptha R. (1845). History of Schoharie County and Border Wars of New York. Albany, NY: Munsell & Tanner. p. 628 – via Internet Archive.
• Sobel, Robert; Raimo, John (1978). Biographical Directory of the Governors of the United States, 1789-1978. Vol. III. Westport, CT: Meckler Books. p. 1078. ISBN 978-0-930466-00-8 – via Internet Archive.
• Summerhill, Thomas (2005). Harvest of Dissent: Agrarianism in Nineteenth-century New York. Champaign, IL: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-02976-9 – via Google Books.
• Torrance, Mary Fisher (1939). The Story of Old Rensselaerville. New York, NY: Privately Printed. p. 16 – via Internet Archive.
• Valentine, D. S. (1847). Manual of the Corporation of the City of New York. New York, NY: Casper C. Childs. p. 332 – via Google Books.
• The National Cyclopaedia of American Biography. New York, NY: James Terry White. 1921. p. 484 – via Google Books.

روزنامه‌ها

• "Results of the Late Election in this State". The New-Yorker. New York, NY: H. Greeley & Co. November 28, 1840. pp. 169–170 – via Google Books.
• "Melancholy and Remarkable Coincidence". The Morning Express. Buffalo, NY. April 26, 1859. p. 2 – via Newspapers.com.
• "Gabriel Bouck Called Hence". The Daily Telegram. Eau Claire, WI. February 22, 1904. p. 8 – via Newspapers.com.
• Simonson, Mark (December 1, 2008). "Growth for SUNY Cobleskill". The Daily Star. Oneonta, NY.
• Gibson, Wendy; Jimenez, Catherine (July 19, 2006). "Schoharie County Cemetery Recognized For Its History". Parks, Recreation and Historic Preservation Newsroom. Albany, NY: New York State Agency of Parks, Recreation and Historic Preservation.

برای مطالعه بیشتر

• William C. Bouck: New York's Farmer Governor by Edward A. Hagan, Mark Sullivan and Lester Hendrix (Heritage Books, 2007, ISBN 0-7884-3836-0, ISBN 978-0-7884-3836-3)
• The New York Civil List compiled by Franklin Benjamin Hough (pages 31, 42, 124, 138, 188, 190, 194, 260 and 407; Weed, Parsons and Co. , 1858)

پیوند به بیرون

• ویلیام سی. بوک در وبگاه قبریاب

• William C. Bouck at National Governors Association
• William C. Bouck at New York State Hall of Governors
• William C. Bouck at The Political Graveyard