ولادیمیر لنین
بنیانگذار و نخستین رهبر شوروی (۱۹۲۲–۱۹۲۴) / From Wikipedia, the free encyclopedia
ولادیمیر ایلیچ اولیانوف[persian-alpha 1] (۲۲ آوریل [سبک قدیمی: ۱۰ آوریل] ۱۸۷۰ – ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴) معروف به ولادیمیر لنین،[persian-alpha 2] انقلابی، سیاستمدار و نظریهپرداز سیاسی اهل روسیه بود که بهعنوان نخستین رئیس جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی از ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۴ و نخستین رهبر دفاکتو اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۴ خدمت کرد. در دوره حاکمیت وی، روسیه شوروی و بعداً اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به نظامی تکحزبی تبدیل شدند که در راس آن، حزب کمونیست قرار داشت و آن را اداره میکرد. با اینکه که او از نظر ایدئولوژیک مارکسیست بود، تحولاتش در این ایدئولوژی، لنینیسم نامیده میشود.
ولادیمیر لنین | |
---|---|
Владимир Ленин | |
نخستین رهبر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی | |
دوره مسئولیت ۳۰ دسامبر ۱۹۲۲ – ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۲۴ (دفاکتو) | |
پس از | ایجاد موقعیت |
پیش از | ژوزف استالین (دبیرکل حزب کمونیست) |
رئیس شورای کمیسرهای خلق اتحاد جماهیر شوروی | |
دوره مسئولیت ۶ ژوئیهٔ ۱۹۲۳ – ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۲۴ | |
پس از | ایجاد موقعیت |
پیش از | آلکسی رایکوف |
رئیس شورای کمیسرهای خلق جمهوری فدراتیو سوسیالیستی شوروی | |
دوره مسئولیت ۸ نوامبر ۱۹۱۷ – ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۲۴ | |
پس از | ایجاد موقعیت |
پیش از | آلکسی رایکوف |
عضو مجلس مؤسسان روسیه | |
دوره مسئولیت ۲۵ نوامبر ۱۹۱۷ – ۲۰ ژانویهٔ ۱۹۱۸ همکار پاول دیبنکو | |
پس از | ایجاد حوزهٔ انتخابیه |
پیش از | انحلال حوزهٔ انتخابیه |
حوزه انتخاباتی | بالتیک فلیک |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ولادیمیر ایلیچ اولیانوف ۲۲ آوریل [سبک قدیمی: ۱۰ آوریل] ۱۸۷۰ سیمبیرسک، امپراتوری روسیه (امروز اولیانوفسک، روسیه) |
درگذشته | ۲۱ ژانویهٔ ۱۹۲۴ (۵۳ سال) گورکی، فرمانداری مسکو، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی |
آرامگاه | آرامگاه لنین، مسکو |
حزب سیاسی |
|
دیگر عضویتهای سیاسی | اتحاد پیکار در راه آزادی طبقۀ کارگر (۱۸۹۵–۱۸۹۸) |
همسر(ان) | نادژدا کروپسکایا (ا. ۱۸۹۸) |
والدین | |
خویشاوندان | ۴ برادر و خواهر
|
محل تحصیل | دانشگاه دولتی سن پترزبورگ |
امضا | |
عضویت در نهاد مرکزی
دارندهٔ مقام نظامی
|
لنین که در خانوادهای از طبقهٔ متوسط به بالا در سیمبیرسک به دنیا آمد، بهدنبال اعدام برادرش الکساندر اولیانوف در ۱۸۸۷، سیاست سوسیالیست انقلابی را پذیرفت. او که به دلیل شرکت در تظاهرات علیه دولت امپراتوری روسیه از دانشگاه امپراتوری کازان اخراج شد، سالهای بعد را به تحصیل در رشتهٔ حقوق اختصاص داد. او در سال ۱۸۹۳ به سن پترزبورگ رفت و یکی از فعالان ارشد مارکسیست شد. او در سال ۱۸۹۷ به دلیل اغتشاشگری دستگیر و به مدت سه سال به شوشنسکویه در سیبری تبعید شد که در آنجا با نادژدا کروپسکایا ازدواج کرد. لنین پس از تبعید، به اروپای غربی رفت و در آنجا یکی از نظریهپردازان برجسته در حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه (RSDLP) شد. در سال ۱۹۰۳، او نقشی کلیدی در انشعاب ایدئولوژیک این حزب ایفا کرد و جناح بلشویک را علیه منشویکهای ژولیوس مارتوف رهبری کرد. بهدنبال انقلاب ۱۹۰۵ شکستخوردهٔ روسیه، او برای تبدیل جنگ جهانی اول به یک انقلاب پرولتری در سراسر اروپا، به فعالیت پرداخت که بهعنوان مارکسیست معتقد بود که باعث سرنگونی سرمایهداری و جایگزینی آن با سوسیالیسم میشود. پس از اینکه انقلاب فوریه روسیه، تزار را سرنگون کرد و باعث تشکیل دولت موقت شد، او به روسیه بازگشت تا در انقلاب اکتبر که در آن بلشویکها رژیم جدید را سرنگون کردند، نقش رهبری را ایفا کند.
هستهٔ مرکزی حکومتی که لنین به وجود آورد، به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی تبدیل شد که به رغم همه مشکلات و موانع دوام آورد. لنین و سردمداران کمونیست کشور، روسیه را از جنگ جهانی اول بیرون کشیدند و در جنگ داخلی روسیه پیروز شدند.[2]