وزیر بازرگانی (ایران)
From Wikipedia, the free encyclopedia
وزیر بازرگانی با نام سابق وزیر تجارت وزیر وزارتخانهٔ بازرگانی و یکی از اعضای هیئت دولت جمهوری اسلامی ایران بود.
وزیر بازرگانی | |
---|---|
وزارت بازرگانی | |
جایگاه | تهران، ایران |
نامزدکننده | رئیسجمهور |
گمارنده | رئیسجمهور با رأی اعتماد مجلس |
بنیادگذاری | ۱۲۵۲ (تشکیل)[1] ۸ مهر ۱۳۱۶ (تشکیل)[2] ۱۰ بهمن ۱۳۳۴ (تشکیل)[3] ۲۴ تیر ۱۳۵۳ (تشکیل)[4] |
نخستین دارنده | عبدالوهاب آصفالدوله |
دارندهٔ نهایی | مهدی غضنفری |
برافتاده | ۱۲۹۳ (ادغام)[5] ۲۸ دی ۱۳۲۰ (ادغام)[6] ۱ اسفند ۱۳۴۱ (ادغام)[7] ۸ تیر ۱۳۹۰ (ادغام)[8] |
نخستین بار در شعبان ۱۲۸۹ هجری قمری، به پیشنهاد صدراعظم وقت میرزا حسینخان سپهسالار، مقرر شد که «وزارت تجارت و زراعت» بههمراه ۸ وزارتخانه دیگر ایجاد شود که بعد از موافقت ناصرالدینشاه، به وزارت تجارت تغییر نام پیدا کرد. فعالیت این وزارتخانه با وقوع انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ با تغییراتی ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۲۹۳ با وزارت فوائد عامه ادغام و «وزارت فوائد عامه و تجارت» تشکیل شد که مدتی بعد به «وزارت فوائد عامه و فلاحت و تجارت» تغییر نام یافت.
در سال ۱۳۰۸، وزارت فوائد عامه و فلاحت و تجارت به «وزارت اقتصاد ملی» و «وزارت طرق و شوارع» تفکیک و در سال ۱۳۱۰، وزارت اقتصاد ملی به «ادارهکل صناعت»، «ادارهکل تجارت» و «ادارهکل فلاحت» تجزیه شد. در سال ۱۳۱۶، ادارهکل صناعت و معادن به وزارت صناعت و معادن و ادارهکل تجارت به وزارت تجارت تبدیل شد که در سال ۱۳۱۷ بهدنبال پیشنهاد فرهنگستان ایران، نام «وزارت صناعت و معادن» به «وزارت پیشه و هنر» و همچنین نام «وزارت تجارت» به «وزارت بازرگانی» تغییر یافت. در سال ۱۳۲۰، وزارت پیشه و هنر با وزارت بازرگانی ادغام و «وزارت بازرگانی و پیشه و هنر» تشکیل شد که در سال ۱۳۲۶ به وزارت اقتصاد ملی تغییر نام داد. در سال ۱۳۳۴، این وزارتخانه دوباره به «وزارت صنایع و معادن» و «وزارت بازرگانی» تجزیه شد؛ ولی باز هم در سال ۱۳۴۱ ادغام شدند و وزارت اقتصاد تشکیل شد. در سال ۱۳۵۳، وزارت اقتصاد فروپاشید و بخشهایی از آن با وزارت دارایی ادغام شد و وزارت امور اقتصادی و دارایی تشکیل شد. همچنین «وزارت صنایع و معادن» و «وزارت بازرگانی» دوباره تشکیل شد.[1][5] در سال ۱۳۹۰، «وزارت صنایع و معادن» و «وزارت بازرگانی» ادغام و «وزارت صنعت، معدن و تجارت» تشکیل شد.